توصیف دستگاه فعلی گویش کُرْتَه رایج در قلعه‌گنج (کرمان)

قلعه گنج و رودبارِ جنوب از شهرستان های جنوبیِ استان کرمان، خاستگاه و گسترۀ رواج گونه های منطقه ایِ گویش کُرْتَه، از گروه گویش های بَشاگَردی و وابسته به خانوادۀ گویش های ایرانی جنوب غربی هستند. این گویش به لحاظ جغرافیایی در نقطۀ مرزیِ رواج خانوادۀ زبانی خود و محل برخورد آن با گروه گویش های بلوچیِ مکرانی، از اعضای خانوادۀ زبان های ایرانی شمال غربی واقع گردیده و علی القاعده، از حیث مختصات زبان‌شناختی نیز حلقۀ پیوند این دو خانوادۀ زبانی محسوب می گردد. از منظری هم زمانی و براساس تحلیل پیکرۀ زبانی مستخرج از گفتار دو زن و سه مردِ 35 تا 78 ساله و کم/ بی سوادِ کُرْتَه زبان، پژوهش حاضر می‌کوشد دستگاه فعلیِ گونۀ زبانیِ کُرْتَه رایج در شهرستان قلعه گنج را توصیف نماید. برای این هدف، مقولات دستوری مرتبط با فعل شامل مقولاتِ واژنحویِ زمان دستوری، نمود، وجه، مطابقه و جهت در این گونۀ زبانی بررسی و توصیف شده اند. نتایج پژوهش نشان می دهد دستگاه فعلی این گویش از سازوکارهای واژنحویِ مجزا و متنوعی برای نمایش تمایزات مربوط به مقولات پنج گانۀ بالا بهره می گیرد.