ویژگی‌های زبانی و محتوایی دوبیتی‌ های عامیانه تالشی جنوبی

دوبیتی، شعر عامیانه چهارمصرعی، متداول ترین قالب شعری ایرانیان است و آن را بازمانده شعر هجایی دوره ساسانی می دانند. دوبیتی از دیرباز با موسیقی همراه بوده‌است و این نیز از قدمت آن حکایت دارد. به دوبیتی فهلویات نیز گفته اند. دوبیتی زبانی عامه‌فهم، وزنی ساده و ساختاری روان دارد و با احساس، اندیشه و زندگی اقوام گره خورده است. از این‌رو، با بررسی دوبیتی های هر قومی می توان به فضای فکری، روحی، واژگانی و زبانی آن قوم پی برد. در این مقاله، بیست‌وچهار دوبیتی از مجموعه چهارصد دوبیتیِ جمع‌آوری‌شده بخشی از قوم تالش را از نظر زیبا شناختی، زبانی و محتوایی بررسی می‌کنیم. این دوبیتی ها نماینده تمامیِ دوبیتی های جمع‌آوری‌شده اند. اغلب دوبیتی ها دست مایه موسیقی و آواز بوده اند، از نظر زبانی متحول شده اند، و واژه ها و ترکیب های قدیمی کمتر در آنها دیده می شود.