سرنام‌ های دوسطحی در زبان فارسی

اختصارسازی از فرایندهای مهم واژه‌سازی است که در آن یک یا چند نویسه جانشین چند واژه یا یک عبارت طولانی می‌شود. به طورکلی به لحاظ شیوۀ تلفظ دو نوع اختصار وجود دارد؛ اختصارهای الفبایی که نویسه‌های آن تک تک تلفظ می‌شود، و سرنام‌ها که حروف آن به صورت یک واژه ادا می‌شود. هدف این پژوهش معرفی و تحلیل چگونگی تشکیل سرنام‌های دوسطحی است که ساز و کار ویژه و نوینی از واژه‌سازی در زبان فارسی ایجاد کرده و کاربردش در سازمان‌ها و نهاد‌های اجتماعی باب شده و رو به افزایش است. این سرنام‌ها افزون بر اختصار بودن واژه اند و گویای هدف و پیام آن سازمان‌ها. از این‌رو، این نوع اختصار، معنی را در دو سطح بیان می‌کند؛ به عنوان یک سرنام و به عنوان یک واژۀ موجود و معمولی زبان. هدف این پژوهش این است که نشان دهد فرایند تشکیل سرنام‌های دوسطحی که موجب یکسان شدن صورت نوشتاری و تلفظ یک واژۀ موجود و یک سرنام‌ می‌گردد نوعی افزایش معنایی به صورت «چندمعنایی» است.