بررسی کمّی تغییر رفتار اجزای فعلی در فارسی نو

در زبان فارسی همکردهای فعل مرکب یا بخش فعلی موجود در عبارت‌های فعلی، خودشان فعل‌های قاموسی ساده‌ای بوده‌اند که معمولا در این نقش جدید در معنای اصلی به‌کار نمی‌روند. این پژوهش به دنبال مشخص کردن این است که چه افعالی در زبان فارسی نو این روند را طی کرده‌اند و کدام دسته از آنها حضوری باثبات‌تر و کدام دسته گرایشی قوی‌تر داشته‌اند تا در ساخت‌های فعلی جدید نیز به شکلی زایا در این نقش حضور یابند. برای مشخص شدن این موضوع از یک معیار کمّی آماری به نام «ضریب تغییر» استفاده شده‌است. با استفاده از این معیار، رتبه‌بندی جدیدی برای این نوع افعال ترتیب داده شد که بازنمودی عددی از تغییر رفتار آنها را نشان می‌دهد. نتایج نشان می دهد فعل «زدن» بیشترین تغییر رفتار را نشان می دهد و بسیار به مشارکت در ساخت های فعلی جدید تمایل نشان داده و فعل «داشتن» پایدارترین رفتار را داشته است‌.

a quantitative study of the change in the behavior of the verbal particles in the new persian

the verb particles of the verb phrases in persian were simple verbs in which new role don't have their primary meaning. the purpose of this research is to identify what verbs in new persian have gone through this passage, which ones have been more stable in the language, and also which ones have had strong tendencies to have new roles in persian verb phrases. for this, we have used a quantitative statistical criterion called “coefficient of variance”. this parameter creates a new ranking for verbs, which shows a numerical presentation of their behavioral changes. the results show that “zadan” has had the most behavioral change and “dāštan” has been the most stable verb particle.