دستور ساختمدار: شواهدی از گروه اسمی مرکب در زبان فارسی

گروه اسمی متمم ساز به لحاظ معنایی متمم و به لحاظ نحوی ادات محسوب می شود و در زبان شناسی زایشی جایگاه‌های متفاوتی برای ادات و متمم در ساخت جمله مفروض است و راهی برای حل این تضاد وجود ندارد. مسالۀ دیگر مربوط به جایگاه های متفاوت گروه متمم ساز در جمله است. گروه متمم ساز می تواند از درون گروه اسمی خارج و در جایگاه پس از فعل ظاهر شود. زبان شناسان در چارچوب دستور زایشی، یک ساخت را پایه و ساخت دیگر را ساخت مشتق می دانند که در اثر حرکت گروه متمم ساز به وجود می آید. در این مقاله نشان می دهیم که تحلیل مبتنی بر حرکت نمی تواند رفتار این عناصر را به خوبی توضیح دهد. نگارنده به پیروی از نظریۀ دستور ساختمدار (گلدبرگ، 2006)، هر یک از ساخت‌های مذکور را یک ساخت مستقل در نظر می گیرد که هیچ رابطۀ اشتقاقی بین آنها مفروض نیست. در ساختار نحوی به پیروی از فرضیۀ نحو ساده (کالیکاور و جکندوف، 2005)، از پیکربندی مسطح برای ساخت‌های نحوی استفاده می شود که در آن ادات و متمم به‌عنوان خواهر هسته، در ساخت جمله درج می شوند.