تکرار در گویش تالشی

فرایند تکرار نوعی واژه‌سازی است که در آن عنصری به پایه اضافه می‌شود، این عنصر که جزءِ مکرر نامیده می‌شود، گاه خود پایه و گاهی بخشی از آن است که در چپ، راست و یا میان پایه تکرار می‌شود. هدف از پژوهش حاضر بررسی انواع تکرار براساس نظر کافمن (2015) در تالشی است. همچنین به بررسی کاربرد دستوری و معنایی انواع تکرار و تحلیل آوایی هجاهای شرکت کننده در این فرایند در واژه‎های مکرر تالشی جنوبی پرداخته‌ایم. روش تحقیق توصیفی - تحلیلی است و داده‌های پژوهش به دو صورت اسنادی و میدانی گردآوری شده‎‌اند. نتایج نشان داده است که انواع تکرار، غیر از دوگان سازی اسم و تکرار shm (افزودن shm به ابتدای واژه‎های مکرر) در تالشی به کار می‎رود. همچنین از انواع کاربردها و تحلیل معنایی عنوان شده کافمن؛ شدت، افزایش و تقویت؛ کثرت و جامعیت در تالشی کاربرد بیشتری دارند. بررسی آواهای این گویش نیز نشان داد که در کلمات تک‌هجایی، ساخت هجایی cvc از بالاترین بسامد و در کلمات دوهجایی ساخت هجایی cvcv و نیز cvcvc از پُررخدادترین ساخت‌های شرکت کننده در فرایند تکرار بوده‎اند.