تعیین‌کننده‌های شناختی اجتماعی قصد آموزش به بیمار توسط پرستاران

سابقه و هدف: آموزش دادن به بیمار وظیفه ای مهم و یکی از استانداردهای کیفیت مراقبت پرستاری به شمار می آید و نقش بسزایی در بهبود بیماران و ارتقای سلامتی آنان دارد. مطالعه حاضر با هدف تعیین عوامل پیش بینی کننده قصد رفتار آموزش به بیمار در میان پرستاران با بهره گیری از نظریه رفتار برنامه ریزی شده صورت گرفت.مواد و روش ها: مطالعه توصیفی مقطعی حاضر در میان 300 نفر از پرستاران بیمارستان های آموزشی درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی شهر کرمانشاه انجام شد. در این مطالعه، شرکت کنندگان با روش نمونه گیری خوشه ای و به صورت تصادفی ساده با احتمال متناسب با حجم از بیمارستان های آموزشی درمانی انتخاب شدند و اطلاعات با استفاده از پرسشنامه و به صورت خودگزارش دهی جمع آوری گردید. گفتنی است این پرسشنامه شامل دو بخش: جمعیت شناختی و سازه های نظریه رفتار برنامه ریزی شده در خصوص قصد آموزش به بیمار بود. داده های جمع آوری شده در نرم افزار spss 16 و با بهره گیری از آزمون های رگرسیون خطی، chisquare، آزمون t ، anova و همبستگی پیرسون تحلیل شدند.یافته ها: در مطالعه حاضر، تعیین کننده های نگرش، هنجارهای ذهنی و کنترل رفتار درک شده درمجموع، 35 درصد از واریانس قصد رفتار آموزش به بیمار را در میان پرستاران پیش بینی کردند (0.35=r2). در این میان، نگرش پیش بینی کننده قوی تری بود (0.287= beta). همچنین قصد رفتار، همبستگی معناداری با هنجارهای ذهنی (p<0.001، r=0.470)، کنترل رفتار درک شده (r=0.384 ،p<0.001) و نگرش (p<0.001، r=0.508) داشت.نتیجه گیری: براساس نتایج مطالعه حاضر، به نظر می رسد تعیین کننده نگرش درخصوص آموزش به بیمار، تاثیر بیشتری بر قصد رفتار آموزشی پرستاران به بیماران داشته باشد؛ بنابراین پیشنهاد می شود در صورت نیاز به انجام اقدامات بیشتر، به این تعیین کننده توجه بیشتری شود.