اثربخشی امید درمانی گروهی برکیفیت زندگی و تاب آوری زنان معتاد

سابقه و هدف: پژوهش های انجام شده نشان می دهند که امید درمانی می تواند به عنوان مداخله روان شناسی مثبت گرا به کاهش مشکلات روان شناختی افراد کمک نماید؛ بنابراین مطالعه حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش امیددرمانی گروهی بر کیفیت زندگی و تاب آوری زنان معتاد انجام شد.مواد و روش ها: پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی از نوع پیش آزمون پس آزمون همراه با گروه کنترل بود که با مشارکت 30 زن معتاد از کمپ شهرک وردآورد تهران انجام شد. در این مطالعه افراد مورد بررسی به طور تصادفی و براساس کسب نمره پایین در کیفیت زندگی و تاب آوری انتخاب و به دو گروه آزمون و کنترل تقسیم شدند. گفتنی است داده ها نیز با استفاده از پرسشنامه های کیفیت زندگی فرم کوتاه (qol: quality of life) و تاب آوری connor و davidson (cdrisc: connordavidson resilience scal) جمع آوری گردید. همچنین این داده ها با استفاده از روش آماری کوواریانس در نرم افزار 20 spss تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: براساس نتایج این مطالعه، میانگین نمرات کیفیت زندگی (p<0.01، f=54.42) و تاب آوری (p<0.01، f=7.02) در مرحله پس آزمون در گروه آزمون افزایش معناداری را نشان داد؛ اما این تغییرات در گروه کنترل معنادار نبود.نتیجه گیری: براساس نتایج این مطالعه می توان گفت که آموزش امیددرمانی گروهی سبب افزایش امید و کیفیت زندگی در زنان معتاد و همچنین افزایش حرمت، خودپنداره مثبت و تقویت و تشویق برای بالفعل درآوردن توانایی های بالقوه مثبت در فرد می شود؛ بنابراین به درمانگران و متخصصان بهداشت روانی توصیه می شود که از این مداخله در کنار سایر درمان های دارویی و غیردارویی برای ارتقای سطح کیفیت زندگی و تاب آوری در برابر استرس زنان معتاد استفاده نمایند.