effect of educational program based on the theory of planned behavior on the childbearing intention in one-child women

Aims childbearing is a value in islamic iranian culture. due to the decrease in the total fertility rate in iran during the three decades, following the change in population policies in 1990-2010, having one child has become a common phenomenon in the country. this study aimed to determine the effect of education on childbearing intention in one-child women based on the theory of planned behavior. materials & methods in this interventional study in farooj in 2018, 90 one-child women were randomly selected and assigned into intervention and control. before the intervention, the subjects were surveyed using demographic information, planned behavior theory, and miller’s fertility motivation questionnaires. then, based on the educational needs, four 60-minutes training sessions were provided to the intervention group for two months, and the control group did not receive training. the questionnaires were filled out by the intervention and control groups immediately and three months after training. data were analyzed using spss 24 software through a significance level of 0.05. findings there was no significant difference between the two groups before the intervention regarding the mean score of perceived behavioral control, behavioral intention, positive motivation, and negative motivation towards childbearing intention and demographic variables (p>0.05). there were no significant differences in attitude scores, subjective norms, and perceived behavioral control on the childbearing intention in one-child women in both intervention and control groups (p>0.05). conclusions social, cultural, religious, and especially economic conditions of the society are effective in improving the attitude of childbearing, which should be considered along with educational interventions to achieve better results from education.

تاثیر برنامه آموزشی مبتنی بر نظریه رفتار برنامه ریزی شده بر قصد فرزندآوری زنان تک فرزند

اهداف: فرزندآوری در فرهنگ ایرانی اسلامی یک ارزش محسوب می شود. با توجه به کاهش میزان باروری کل در ایران طی سه دهه به دنبال تغییر سیاست های جمعیتی در دهه 70تا 90، تک فرزندی پدیده رایجی در کشور شده است. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر مداخله آموزشی مبتنی بر نظریه رفتار برنامه ریزی شده بر قصد فرزند آوری زنان تک فرزند شهرستان فاروج انجام شد.مواد و روش کار: در این مطالعه مداخله ای، 90 خانم تک فرزند در سال 1397 به صورت تصادفی انتخاب و به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند و با استفاده از پرسشنامه های اطلاعات دموگرافیک، نظریه رفتار برنامه ریزی شده و نیز انگیزه های باروری میلر پیش از مداخله مورد ارزیابی قرارگرفتند. سپس بر اساس نیازهای آموزشی در گروه مداخله، 4 جلسه آموزش 60 دقیقه ای بر اساس نظریه رفتار برنامه ریزی شده در طول 2 ماه اجرا شد و گروه کنترل آموزشی دریافت نکرد، بلافاصله و سه ماه پس از آموزش، مجدداً پرسشنامه ها در دو گروه مداخله و کنترل تکمیل گردیدند. داده های جمع آوری شده توسط نسخه 24 نرم افزار SPSS با سطح معنی داری 0.05 آنالیز گردید.یافته ها: بین دو گروه قبل از مداخله از نظر میانگین نمره کنترل رفتاری درک شده، قصد رفتاری، انگیزش مثبت و انگیزش منفی نسبت به قصد فرزندآوری و متغیرهای دموگرافیک، تفاوت آماری معناداری وجودنداشت (P>0.05). بعد از مداخله بر مبنای نظریه رفتار برنامه ریزی شده تفاوت آماری معنا داری را در نمرات نگرش، هنجار انتزاعی و کنترل رفتاری درک شده بر قصد فرزند آوری زنان تک فرزند در دو گروه مداخله و کنترل نشان نداد (P>0.05).نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که شرایط اجتماعی، فرهنگی، مذهبی و به ویژه اقتصادی جامعه در بهبود نگرش فرزند آوری موثر می باشند، که بایستی در کنار مداخلات آموزشی مدنظر قرار گیرند، تا نتیجه بهتری از آموزش حاصل شود.