ارزیابی اثر بخشی مدل مراقبت مشارکتی بر کیفیت زندگی و شاخص های متابولیکی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو

سابقه و هدف: آموزش به بیمار مبتلا به دیابت نقش مهمی در بهبود کیفیت زندگی آنان دارد. مدل مراقبت مشارکتی از روش های نوین آموزش مراقبت از خود است، که در تحقیق حاضر تاثیر بکارگیری آن بر کیفیت زندگی و شاخص های متابولیکی بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 مورد بررسی قرار گرفت.مواد و روش ها: این پژوهش نیمه تجربی از نوع پیش آزمونپس آزمون است. 60 بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 مراجعه کننده به درمانگاه دیابت بیمارستان شهر جیرفت در سال 1394-95 با نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای اجرای مدل مشارکتی که شامل چهار مرحله انگیزش، آماده سازی، درگیرسازی (اجرا) و ارزشیابی بود، بیماران به 4 گروه تقسیم و طی مدت 3 ماه برای هر گروه مدل مشارکتی اجرا شد. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه بود. داده ها با استفاده از نرم افزار spss نسخه 20 و آزمون های آماری ویلکاکسون، مک نمار و tزوجی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: میانگین کلی کیفیت زندگی بعد از اجرای مدل مراقبت مشارکتی از 5.7±50.7 به 5.2±68.3 افزایش معنی داری نشان داد. نتایج آزمون ویلکاکسون تفاوت معنی داری را در شاخص های متابولیکی و مراقبتی نشان می دهد (0.001>p). همچنین ابعاد مختلف کیفیت زندگی افزایش معنی داری نسبت به قبل از اجرای مدل مراقبت مشارکتی نشان داد (0.001>p).نتیجه گیری: اجرای مدل مشارکتی باعث بهبود شاخص های متابولیکی و مراقبتی تاثیرگذار بر کیفیت زندگی می شود. لذا بکارگیری مدل مراقبت مشارکتی به عنوان یک مدل کارآمد و موثر در آموزش بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 برای بهبود کیفیت زندگی توصیه می گردد.