عوامل مرتبط با قصد انجام فعالیت جسمانی بر اساس نظریه رفتار برنامه‌ریزی شده در دانش آموزان دختر دبیرستانی شهر اهواز

سابقه و هدف: فعالیت جسمانی از جنبه های مهم ارتقای سلامت و یکی از پیش بینی کننده های مرگ و ناتوانی در سراسر جهان است؛ از این رو پژوهش حاضر با هدف بررسی عوامل مرتبط با قصد انجام فعالیت جسمانی بر اساس نظریه رفتار برنامه ریزی شده در دانش آموزان دختر دبیرستانی شهر اهواز انجام شد.مواد و روش ها: مطالعه مقطعی توصیفی تحلیلی حاضر در سال 1395 بر روی 163 دانش آموز دختر دبیرستانی که به طور تصادفی ساده از 2 مدرسه دخترانه دولتی شهر اهواز انتخاب شده بودند، انجام شد. دانش آموزان پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و نظریه رفتار برنامه ریزی شده شامل: سازه نگرش، نرم های انتزاعی، کنترل رفتاری درک شده و قصد را به روش خودگزارش دهی تکمیل کردند. اطلاعات حاصل توسط نرم افزار spss 23 و با استفاده از آزمون های ضریب همبستگی pearson و رگرسیون خطی تجزیه و تحلیل گردیدند. یافته ها: میانگین سنی شرکت کنندگان در پژوهش 0.89± 13.76 سال بود. در تحلیل رگرسیونی، نگرش (β=0.46, p<0.001) و کنترل رفتاری درک شده (β=0.15, p<0.05) پیش بینی کننده قصد انجام فعالیت جسمانی بودند. این مدل توانست 40 درصد از واریانس قصد رفتاری را پیش بینی کند. شایان ذکر است که نرم های انتزاعی (p<0.057, β=0.14) پیش بینی کننده معناداری برای قصد نبودند.نتیجه گیری: مطابق با یافته ها، استفاده از نظریه رفتار برنامه ریزی شده و توجه بیشتر به سازه نگرش به عنوان قوی ترین فاکتور پیش بینی کننده قصد در طراحی مداخلات آموزشی جهت ارتقای فعالیت جسمانی در بین دانش آموزان دختر، نویدبخش اثرات سودمندی خواهد بود.