رابطه انزوای اجتماعی و سلامت در سالمندان تهرانی

سابقه و هدف: با توجه به روند رو به رشد جمعیت سالمندان و نیز افزایش ناتوانایی های دوره سالمندی به دلیل بالا رفتن سن، توجه به انزوای اجتماعی سالمندان و نقش سلامت در کاهش این پدیده از اهمیت خاصی برخوردار می باشد. در این راستا هدف اصلی پژوهش حاضر، بررسی رابطه انزوای اجتماعی و سلامت در سالمندان شهر تهران است.مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی همبستگی در سال 1396 در ارتباط با 382 نفر از سالمندان 65 سال و بالاتر شهر تهران که با روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شده بودند، انجام گرفت. ابزار گردآوری اطلاعات شامل: پرسشنامه سلامت عمومی goldberg (ghq: general health questionnaire)، پرسشنامه توانایی انجام فعالیت های روزانه زندگی (adl: activities of daily living) و پرسشنامه سلامت اجتماعی keyes بود. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری spss 22 در 2 سطح توصیفی و تحلیلی از طریق آزمون ضریب همبستگی pearson صورت گرفت.یافته ها: 52.4 درصد از پاسخگویان دارای سلامت جسمانی، 56.8 درصد دارای سلامت اجتماعی و 60.5 درصد دارای سلامت روانی بودند و میانگین انزوای اجتماعی در سالمندان مورد مطالعه حدود 62 درصد بود. همچنین نتایج ضریب همبستگی pearson نشان داد که بین سلامت روانی و اجتماعی سالمندان و انزوای اجتماعی آن ها رابطه معنا دار و معکوسی وجود دارد؛ به عبارت دیگر با افزایش سلامت روانی و اجتماعی، انزوای اجتماعی سالمندان کاهش می یابد.نتیجه گیری: بین سلامت و انزوای اجتماعی در سالمندان رابطه ای معکوس وجود دارد و برخورداری از سلامت روانی و اجتماعی می تواند بر کاهش انزوای اجتماعی این قشر آسیب پذیر اثر مثبتی داشته باشد.

The Relationship Between Social Isolation and Health Among the Tehranian Elderly

Background and Objective: Due to the growing elderly population and the increasing agerelated disabilities, considering agerelated social isolation and the role of health is important. The main purpose of this study was to investigate the relationship between social isolation and health in the elderly in Tehran, Iran.Materials and Methods: This crosssectional, correlational study was conducted in 2017 among 382 elderlies aged 65 years old and above in Tehran, Iran. The participants were selected through the multistage cluster sampling method. The data collection tool was Goldberg General Health Questionnaire (GHQ), Activities of Daily Living Questionnaire (ADL), and Keizer Social Health Questionnaire. Data were analyzed by SPSS version 22 using descriptive and analytical statistics and Pearson correlation coefficient.Results: Overall, 52.4% of the respondents had physical health, 56.8% had social health, and 60.5% had mental health, and the mean social isolation in the elderly was about 62%. The results of Pearson correlation coefficient indicated a significant inverse relationship between mental health (P=0.001, r=0.456) and social isolation (P=0.017, r=0.325) among the elderly. In other words, with increasing mental and social health, the sense of social isolation among the elderly is reduced.Conclusion: There is a reverse relationship between health and social isolation in the elderly and having mental and social health can have a positive impact on reducing social isolation among this vulnerable stratum.