اثربخشی زوج‌درمانی هیجان مدار بر تعهد زناشویی و دلزدگی زناشویی در زوجین نابارور

سابقه و هدف: ناباروری در سراسر جهان و در همه فرهنگ ها به عنوان یک تجربه استرس زا، بحرانی و تهدیدکننده ثبات فردی، زناشویی، خانوادگی و اجتماعی شناخته شده است. در این راستا پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی زوج درمانی هیجان مدار بر تعهد زناشویی و دلزدگی زناشویی در زوجین نابارور انجام شد.مواد و روش ها: پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش آزمونپس آزمون همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماری را زوج های نابارور مراجعه کننده به مراکز خصوصی زنان و نازایی شهر قم در نیمه دوم سال 1394 و نیمه اول سال 1395 تشکیل دادند. از میان جامعه آماری، 30 زوج به صورت نمونه گیری هدفمند برگزیده شدند و به صورت تصادفی در 2 گروه آزمون (15 زوج) و کنترل (15 زوج) جای گرفتند و مطابق با طرح، تحت سنجش دوگانه پیش آزمون پس آزمون (پس از 35 روز) درآمدند. ابزار گردآوری اطلاعات برای این پژوهش، سیاهه تعهد زناشویی (dci: dimensions of commitment inventory) و مقیاس دلزدگی زناشویی (cbm: couple burnout measure) بود. زوج های گروه آزمون به مدت 10 جلسه (هفته ای 2 جلسه) تحت زوج درمانی هیجان مدار قرار گرفتند. برای تحلیل داده ها از نرم افزار spss و آزمون های تحلیل کوواریانس چند متغیری و تک متغیری استفاده شد.یافته ها: یافته های تحلیل کوواریانس چندمتغیری نشان داد که زوج درمانی هیجان مدار باعث افزایش معنادار میانگین نمرات پس آزمون متغیر تعهد زناشویی و خرده مقیاس های آن (تعهد شخصی، تعهد اخلاقی و تعهد ساختاری) در گروه آزمون گردید (p<0/05). همچنین نتایج تحلیل کوواریانس تک متغیری بیانگر آن بود که میانگین نمرات پس آزمون متغیر دلزدگی زناشویی در گروه آزمون و کنترل تفاوت معناداری با یکدیگر داشتند (p<0/01).نتیجه گیری: بر مبنای نتایج می توان گفت که آموزش مبتنی بر زوج درمانی هیجان مدار باعث بهبود تعهد زناشویی در زوجین گردیده و دلزدگی زناشویی را کاهش می دهد.