کاربرد نقوش امام زاده های شهرستان دماوند استان تهران در طراحی نشانه های گرافیکی معاصر ایران

معماری اسلامی و تزیینات وابسته به آن، همواره بستری مناسب برای حضور عناصر تجسمی مختلف، به ویژه آرایه های تزیینی بوده است. بناهای مذهبی امام زاده ها مملو از نقوش تزیینی پرباری است که به سبب برخورداری از طرح های هنری و نقوش نمادین، می تواند در بخش هایی از هنر معاصر گرافیک، هم چون طراحی نشانه، مورداستفاده قرار گیرد. این مقاله، کوششی استبرای مطالعه، طبقه بندی، شناخت هویت و ویژگی های بصری و ریشه های اعتقادی و مفاهیم پنهان و نمادین نقوش تزیینی امام زاده های شهرستان دماوند و کاربرد آنها در طراحی نشانه ها روش انجام تحقیق بر مبنای ماهیت توصیفی تحلیلی بوده است و شیوه گردآوری اطلاعات به صورت ترکیبی (کتابخانه ای و میدانی) است. جامعه آماری این پژوهش، 93 امام زاده در حوزه عملکرد اداره اوقاف و امور خیریه شهرستان دماوند استان تهران است و روش نمونه گیری به شکل انتخابی می باشد. هشت نقش شاخص را از مجموعه نمونه های مورد مطالعه انتخاب و سپس نمونه های تصویری، طراحی آن ها ارائه شده است. همچنین برای بررسی کاربرد عملی نشانه ها، 81 نشانه از نقوش موردنظر برای ارائه به مراکز و ارگان های مختلف در جدولی جداگانه طراحی شده است. نتایج حاصل از این مطالعه، گویای آن است که منطقه مورد مطالعه، به عنوان بخشی کوچک از پهنه فرهنگی ایران، توانایی ارائه نمونه های کاربردی نشانه ها را در حد گسترده ای در خود دارد و این نشانه ها قابلیت ترکیب، تغییر و به روزرسانی را دارا می باشند.این قابلیت ها، قابل تعمیم به دیگر مناطق کشور و حوزه های فرهنگی هستند.