روان شناسی متن در پرتو آزمون های پیشاتفسیری با تاکید بر متون روایی

روان‌شناسی متن عنوان پیشنهادی این مقاله است که از منظر آینده‌پژوهی، جایگاه ویژه‌ای در مطالعات دینی خواهد داشت. روان‌شناسی متن در واقع عبارت است از: بهره‌گیری از روش‌های تحلیل انعکاسی متن برای پژوهش و مطالعه پیش‌فرض‌ها و انگاره‌های ماتن و ناقل متن جهت شناخت دقیق‌تر فضای متن. ناکارآمدی رویکردهای مبتنی بر خبر واحد از یک‌سو و نقش انگاره‌ها در فهم متن، ضرورت پرداختن به روان‌شناسی متن را ترسیم می‌کند. از این‌رو، طراحی آزمون‌هایی برای فهم متن ضرورت دارد و به آن‌ها پرداخته می‌شود. آزمون الغاء خصوصیت، آزمون تطابق معنای لغوی و اصطلاحی و آزمون ایجاد تمایز سنت واقعه از محکیه، از نمونه این آزمون‌ها هستند. کاربست روان‌شناسی متن مبتنی بر این آزمون‌های پیشاتفسیری، می‌تواند فهم ما را از متون دینی ارتقا بخشد. این تحقیق با رویکرد روان‌شناسی متن، نشان خواهد داد بخش اعظمی از میراث تمدنی اسلامی در قالب‌هایی فراتر از گفتمان مبتنی بر اخبار آحاد قابل مستندسازی و واکاوی دلالت‌پژوهانه است.

text psychology in the light of the text pre exegetical tests (tpet) with an emphasis on islamic texts

text psychology is the proposed title of this article, which will have a special place in religious studies from the perspective of future studies. the psychology of the text is actually: using the methods of reflexive analysis of the text to research and study the stereotypes and defaults of the author and the transmitter of the text in order to know more precisely the space of the text. the ineffectiveness of approaches based on single narrations on the one hand and the role of images in understanding the text, shows the necessity of dealing with the psychology of the text. therefore, it is necessary to design tests to understand the text and they are addressed. subjectivity test, lexical-idiomatic test and occurred-transmitted test are examples of these tests. the application of text psychology based on these pre-exegetical tests can improve our understanding of religious texts. this research, with the approach of text psychology, will show that a large part of the islamic cultural heritage can be documented and analyzed in a scholarly way beyond the discourse based on single narrations (khabar-e-vahid).