آسیب‌شناسی نقد‌های تاریخی علامه شوشتری در حوزه روایات تفسیری

در نقد متن هر حدیثی گردآوری تمامی داده‌های مرتبط و اِعمال دقیق ضوابط نقد، حائز اهمیت است. گاه به رغم دقت ناقد حدیث، وی از خطا مصون نمی‌ماند. این مقاله در صدد پاسخ به این سوال است که تا چه اندازه نقدهای علامه شوشتری برای اثبات موضوع بودن حدیث، اتقان دارد؟ آسیب‌های نقد و بررسی‌های ایشان در حوزه روایات تفسیری چیست؟ این تحقیق با روش مطالعه کتابخانه‌ای و رویکرد تحلیلی توصیفی در چهار نمونه روایت تفسیری به این نتیجه دست یافت که نقد مولف با وجود آگاهی از ضوابط نقد حدیث، دارای کاستی یا خطای سهوی است و آسیب‌‌های آن در سه عنوان قابل طرح است: «ناسازگاری نظر رجالی با مجموعه آیات و روایات معتبر، عدم توجه به روایات و گزارش‌های تاریخی معارض، ظنّی و ناکافی بودن ادلّه در اثبات مذهب راوی» و در نهایت مدّعای ایشان در موضوع بودن احادیث مربوطه را کافی یا قابل پذیرش نمی‌داند.

Pathology of Some Historical Criticisms of Allameh Shushtari in the Field of Interpretative Narratives

In the critique of any Hadith’s text, it is important to collect all relevant data and to apply the exact criteria of the critique. Sometimes, despite accuracy of the Hadith critic, he is not safe from error. This article seeks to answer the question of whether Allameh Shushtari’s critique is sufficient enough to prove the falsehood of some hadiths? What are the damages of some of his critique in the field of interpretative narratives? This research is based on a library study method and an analyticaldescriptive approach on four interpretative narrative. After the research process, the result was obtained that the author’s critique, with the knowledge of the criteria of the critique of the hadith, has a shortcoming or inaccurate error. Its damage is in three categories: Conflict with the Holy Qur’an and valid narrations, not paying attention to historical reports, uncertain and inadequate evidence in proving the narrator’s religion. Ultimately, this article does not accept his claim to forge these hadiths.