تحلیل اثر رهبری راهبردی و مدیریت دانش بر پاسخگویی عملکردی با میانجیگری قابلیت پویا

پژوهش حاضر به بررسی تاثیر رهبری راهبردی و مدیریت دانش بر پاسخگویی عملکردی با توجه به نقش میانجی قابلیت پویا می‌پردازد. این پژوهش بر حسب نتیجه پژوهش از نوع کاربردی و به‌لحاظ استراتژی مورد استفاده پیمایشی است. جامعه آماری این پژوهش، شامل کلیه ذیحسابان و معاونین ذی‌ربط در دستگاه‌های اجرایی ملی به تعداد 190 نفر بوده است. از این جامعه نمونه مورد نظر از طریق فرمول کوکران تعداد 124  نفر به‌دست آمده است. ابزار گردآوری داده‌ها در این پژوهش پرسشنامه بوده است. در این پژوهش از پرسشنامه استاندارد جاسمدین و نقش‌بندی (2017)، نیجکامپ (2016)، ارحمان و ظفر (2015) و هال (2005) استفاده شده است. جهت تعیین روایی پرسش‌نامه از شاخص سی وی آر و جهت تعیین پایایی پرسشنامه از روش آلفای کرونباخ  استفاده شده است. تجزیه و تحلیل داده‌های پژوهش از طریق تحلیل مسیر و مدل‌سازی معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار لیزرل انجام شده است. یافته‌ها حاکی از آن است که رهبری راهبردی و مدیریت دانش به تنهایی بر پاسخگویی عملکردی تاثیر نمی‌گذارد. لیکن قابلیت پویا به‌عنوان متغیر میانجی موثر بین رهبری راهبردی و مدیریت دانش بر پاسخگویی عملکرد سازمانی تاثیر مثبت دارد.