شناسایی مولفه‌های توسعه آینده‌ پژوهی در نظام آموزش عالی کشور با رویکرد فراترکیب

هدف پژوهش حاضر، شناسایی مولفه های توسعه آینده پژوهی در نظام آموزش عالی کشور است. این پژوهش در چارچوب رویکرد کیفی و با استفاده از روش فراترکیب با رویکرد هفت مرحله ای سندلوسکی و باروسو انجام شد. جامعه آماری مورد مطالعه شامل کلیه تحقیقات و مطالعات فارسی (مقاله، پایان نامه، رساله) چاپ شده در حوزه آینده پژوهی در آموزش عالی در بین سال های 1380 تا 1400 است. در این راستا، کلیدواژه های مرتبط با هدف پژوهش مورد جست وجو قرار گرفت و مقالات و اسناد به‌دست آمده با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند و با توجه به معیارهای پذیرش مورد بررسی قرار گرفتند که در نهایت 29 پژوهش که از معیارهای ورود به مطالعه برخوردار بودند با استفاده از روش تحلیل مضمون تجزیه و تحلیل شدند. بر اساس نتایج تحلیل داده ها برای جمع آوری داده ها 220 کد باز شناسایی شد که در 8 مضمون اصلی و 14 مضمون فرعی دسته بندی شدند که عبارتند از: آموزش (بازنگری برنامه درسی متناسب با نیازهای جامعه؛ به روز کردن و آینده محوری در برنامه درسی؛ روش های تدریس)، کارآفرینی (اقتصادی شدن آموزش عالی؛ دانشگاه کارآفرین)، بین المللی شدن (بین المللی سازی دانشگاه)، فنّاوری (دسترسی به پایگاه های اطلاعاتی؛ گسترش آموزش های آنلاین)، پژوهش (کاربردی و تجا ری شدن پژوهش؛ هدفمندی پژوهش)، منابع انسانی (توسعه فردی؛ توسعه مهارت های مدیریتی)، ساختاری (ساختار انعطاف پذیر) و سازگاری با محیط  (دانشگاه سازگارشونده). یافته های این پژوهش بینش جدید و ارزشمندی در این زمینه با درک عمیق از ماهیت آن ارائه کرده است که می‌تواند در توسعه آینده پژوهی در نظام آموزش عالی کشور موثر واقع شود.