طراحی الگوی مطلوب توسعه گردشگری فرهنگی در ایران

با توجه به سهم رو به افزایش گردشگران فرهنگی در جهان و موقعیت ایران ازنظر گردشگری فرهنگی، توجه ویژه به گردشگری فرهنگی در کشور و درک علمی از امکانات و محدودیت‌ها، فرصت‌ها و تهدیدهای آن صورت نگرفته است و متاسفانه وضعیت ایران در مقایسه با دیگر کشورهای منطقه، مطلوب و قابل‌توجه نمی‌باشد. با عنایت به موارد فوق، پژوهش حاضر با هدف طراحی الگوی مطلوب توسعه گردشگری فرهنگی در ایران به رشته تحریر درآمده است. پژوهش از لحاظ کنترل متغیر‌های مورد مطالعه، از نوع غیر‌آزمایشی، از لحاظ راهبردی پیمایشی و از جهت ماهیت این پژوهش کاربردی است. در رابطه با روش پژوهش درپی شناخت روابط بین گردشگری فرهنگی و عوامل موثر برآن با استفاده از دستگاه معادلات ساختاری است. ماهیت تحقیق از نوع تحقیقات علی ارتباطی می‌باشد. با توجه به کاربرد مدل‌یابی معادلات ساختاری برای بررسی و تحلیل مدل مفهومی تحقیق، روش این تحقیق همبستگی و از نوع تحلیل ماتریس واریانس کوواریانس می‌باشد. جامعه آماری در بخش کمی، کلیه کارکنان و مدیران سازمان میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری بود. در بخش کمی، روش نمونه‌گیری طبقه‌ای است. برای تعیین حجم نمونه مورد مطالعه از فرمول کوکران استفاده شد. براین اساس 383 نمونه برآورد شد. ابزار تحقیق پرسشنامه محقق‌ساخته می‌باشد که برای تعیین روایی و اعتبار پرسشنامه از اعتبار محتوایی و همچنین از روایی سازه جهت تعیین اعتبارسنجی پرسشنامه استفاده گردید. پایایی تحقیق با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ 0.92 محاسبه گردید. نتایج تجزیه‌وتحلیل بخش کمی نشان داد که شاخص‌های اجتماعی دارای بیشترین تاثیر در بین شاخص‌های پیشبرنده گردشگری فرهنگی در کشور می‌باشند.

designing desired pattern of cultural tourism development in iran

Due to the increasing share of cultural tourists in the world and Iran’s position in terms of cultural tourism, special attention has not been paid to cultural tourism in the country and scientific understanding of its facilities, limitations, opportunities and threats. Unfortunately, Iran’s situation compared to other countries , Is not desirable and noteworthy. in terms of strategic survey and in terms of the nature of this research is applied. In relation to the research method, it seeks to identify the relationships between cultural tourism and the factors affecting it using the structural equation system. In terms of controlling the studied variables, the research is nonexperimental, in terms of strategic survey and in terms of the nature of this research is applied. The statistical population in the quantitative section was all employees and managers of the Cultural Heritage, Handicrafts and Tourism Organization. In the quantitative part, the sampling method is stratified. Cochran’s formula was used to determine the sample size. Based on this, 383 samples were estimated. The research tool is a researchermade questionnaire that content validity was used to determine the validity and validity of the questionnaire and also the construct validity was used to determine the validity of the questionnaire. The reliability of the study was calculated using Cronbach’s alpha test of 0.92. The results of quantitative analysis showed that social indicators have the greatest impact among the indicators of cultural tourism in the country.