بررسی رابطه بین مدیریت دانش و نوآوری سازمانی (مطالعه موردی: معاونت اجتماعی و پیشگیری از وقوع جرم قوه قضائیه)

در ساختار اقتصادی کشورهای پیشرفته، موازنه میان دانش و سایر منابع به نفع دانش تغییر یافته است؛ به‌گونه‌ای که  نحوه‌ی بهره‌گیری از فن‌آوری های نوین دانش مدار و چگونگی پیاده‌سازی فرایندهای آن، عاملی تعیین‌کننده در ارتقای انعطاف‌پذیری فرایندهای درون سازمانی محسوب می‌شود. این مهم به سازمان‌ها کمک کرده تا در بستر یادگیری سازمانی و استقرار نظام مدیریت دانش، با شناسایی فرصت‌های جدید، مزیت رقابتی پایدار ایجاد نموده و چالش‎های پیش روی خود را به خوبی اداره کنند. هدف مقاله حاضر بررسی رابطه بین مدیریت دانش و نوآوری سازمانی می‌باشد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه کارکنان دارای مدرک کارشناسی و بالاتر درمعاونت اجتماعی و پیشگیری از وقوع جرم قوه قضائیه در تهران به تعداد 48 نفر می باشد. روایی پرسشنامه توسط گروه تخصصی تعیین و پایایی آن با استفاده از آلفای کرنباخ برابر 0.84 محاسبه شد. تجزیه‌و‌تحلیل داده‌ها با استفاده از نر‌م‌افزار اس.پی.اس.اس انجام شد. نتایج پژوهش نشان داد که رابطه معنی‌داری بین مدیریت دانش و نو آوری سازمانی وجود دارد. همچنین شاخص های مدیریت دانش نیز که شامل خلق دانش، ذخیره‌سازی دانش، انتقال دانش و کاربرد دانش است نیز همگی ارتباط معنی‌داری با نوآوری سازمانی دارند.