مقاصد گردشگری ورزشی در مسیر پایداری: ارزیابی موانع و چالش‌ها مطالعه موردی: استان اصفهان

علیرغم انجام پژوهش‌های متعدد و وجود گزارش‌های سالانه سازمان‌های بین‌المللی در مورد وضعیت پایداری مقاصد گردشگری، تاکنون این پایداری در صنعت گردشگری ورزشی کشور نهادینه نشده است. در واقع، گردشگری ورزشی ایران نه ازلحاظ درآمد و منافع اقتصادی و نه ازلحاظ حفاظت منابع و دارایی‌ها به‌هیچ‌وجه «پایدار» نیست. ازاین‌رو مطالعه حاضر در صدد شناسایی و ارزیابی موانع پایداری در صنعت گردشگری ورزشی است که در استان اصفهان انجام‌شده است. با استفاده از یک روش پیمایشی مبتنی بر مصاحبه و پرسشنامه، از دو گروه خبره نظرخواهی شد. گروه نخست شامل 14 نفر از خبرگان دانشگاهی و گروه دوم نیز، شامل 180 نفر از کارشناسان و مدیران ارشد سازمان‌های ورزشی و گردشگری در استان اصفهان بودند. نمونه‌گیری از هر دو گروه به روش هدفمند انجام شد. تحلیل داده‌ها با استفاده از تکنیک‌های کدگذاری باز، تحلیل عاملی اکتشافی و تحلیل رگرسیون چند متغیره صورت گرفت. بر اساس نتایج، موانع پایداری در مقاصد گردشگری ورزشی استان اصفهان در شش محور کلیدی با 36 متغیر شناسایی و دسته‌بندی شدند. محورهای اصلی عبارت‌اند از: 1- ضعف در سیاست‌گذاری و چشم‌انداز؛ 2- ناکارآمدی در مدیریت مقاصد گردشگری ورزشی؛ 3- عدم پذیرش اجتماعی؛ 4- محدودیت‌های محیط‌زیستی؛ 5- ضعف سرمایه‌گذاری و اشتغال؛ 6- عدم امنیت. اثرگذارترین عامل نیز ضعف در سیاست‌گذاری و چشم‌انداز بود. بر این اساس جهت نیل به پایداری، بایستی رویکردهای سیاست‌گذاری مدیریت مقاصد گردشگری کشور موردبازنگری قرار گیرد. درنهایت این نتیجه به دست آمد که در غیاب رویکردهای سیاست‌گذارانه و تنظیمی در سطح ملی، می‌توان با تعریف یک چشم‌انداز مشخص در سطح استان در قالب برنامه‌های توسعه استانی، تا حدودی به ساماندهی بازار گردشگری ورزشی پرداخت. این امر با به‌کارگیری برخی الزامات امکان‌پذیر است.

sports tourism destinations on the path of sustainability: assessing obstacles and challenges a case study of isfahan province

despite numerous studies and annual reports of international organizations on the sustainability of tourism destinations, this sustainability still needs to be institutionalized in the country's sports tourism industry. in fact, iranian sports tourism is by no means sustainable in terms of revenue and economic benefits, nor in terms of protection of resources and assets. therefore, the present study seeks to identify and evaluate the obstacles to achieving sustainability in the sports tourism industry, done with a case study of isfahan province. two expert groups were selected using a survey method based on interviews and questionnaires. the first group included 14 university experts, and the second group included 180 experts and senior managers of sports and tourism organizations in isfahan province. sampling from both groups was done purposefully. data analysis was performed using open coding techniques, heuristic factor analysis, and multivariate regression analysis. based on the results, barriers to sustainability in sports tourism destinations in isfahan province were identified and categorized into 6 key areas with 36 variables. the main axes are weakness in policy-making and vision; inefficiency in managing sports tourism destinations; non-social acceptance; environmental constraints; weakness of investment and employment; and lack of security. the most influential factor was the weakness in policy-making and vision. accordingly, in order to achieve sustainability, policy-making approaches to the management of tourism destinations in the country should be reviewed. finally, it was concluded that in the absence of policy-making and regulatory approaches at the national level, it is possible to organize the sports tourism market to some extent by defining a specific perspective at the provincial level in the form of provincial development programs. this is possible by applying some requirements.