نقش تعدیل ‌کنندگی استرس حاصل از کرونا در رابطه بین کیفیت ایمنی و مدیریت بحران منابع انسانی در آژانس‌های طبیعت ‌گردی و بوم ‌گردی

شرایط بحرانی حاصل از ویروس کرونا باعث شده است تا کسب‌وکارهای مختلف به‌ویژه در حوزه گردشگری، بوم‌گردی و طبیعت‌گردی دستخوش مشکلات زیادی شوند. از سوی دیگر، بوم‌گردی یا طبیعت‌گردی که ترجمه اکوتوریسم است در سال‌های اخیر رواج زیادی پیداکرده و در سال‌های گذشته طبیعت‌گردی در گروه‌های کوچک و واحدهای اقامتگاهی بوم‌گردی در استان‌های مختلف کشورمان تاسیس شدند و فرصت‌های شغلی زیادی ایجادشده است، لکن بحران کرونا ضربات سختی بر این حوزه وارد کرده است. ازاین‌رو، هدف این پژوهش، بررسی تاثیر عواملی چون کیفیت ایمنی، استرس و آشنایی با رویه‌ها بر مدیریت بحران منابع انسانی در آژانس‌های طبیعت‌گردی و بوم‌گردی استان آذربایجان شرقی است. این مطالعه به‌صورت کمی و از نوع کاربردی است. گردآوری داده‌ها از طریق پرسشنامه صورت گرفته است که از نظرات مدیران آژانس‌های طبیعت‌گردی و بوم‌گردی برای بررسی فرضیه‌های پژوهش استفاده‌شده است. در این مطالعه، برای تحلیل فرضیه‌ها از مدل‌سازی معادلات ساختاری به روش حداقل مربعات جزئی استفاده‌شده است. نتایج نرم‌افزارها نشان می‌دهد که بین متغیرهای پژوهش روابط معناداری وجود دارد. به‌طوری‌که، کیفیت ایمنی و آشنایی با رویه‌های مدیریت بحران تاثیر منفی و معنادار بر بحران منابع انسانی دارند. از سوی دیگر، نقش تعدیل‌گری میزان استرس در رابطه بین کیفیت ایمنی و بحران منابع انسانی مورد تایید قرار گرفت. نتایج نشان می‌دهد که وقتی یک آژانس از کیفیت ایمنی بالایی برخوردار بوده و با رویه‌های مدیریت بحران آشنا است، بهتر می‌تواند بحران منابع انسانی را در زمان بحران کنترل کند. همچنین، کنترل میزان استرس منجر می‌شود که تا از طریق کیفیت ایمنی بر شدت کاهش بحران منابع انسانی آژانس‌های طبیعت‌گردی و بوم‌گردی افزود.

the moderating role of corona stress in the relationship between safety quality and human resource crisis management in nature and ecotourism agencies

the critical situation caused by the corona virus has caused many businesses, especially in the field of tourism, ecotourism and nature tourism, to face many problems. on the other hand, ecotourism, has become very popular in recent years. in recent years, ecotourism has been established in small groups and ecotourism accommodation units in different provinces of our country and many job opportunities have been created, but the corona crisis has hit hard. this field has entered. therefore, the purpose of this study is to investigate the effect of factors such as safety quality, stress and familiarity with procedures on human resource crisis management in nature and ecotourism agencies in east azerbaijan province. this study is quantitative and applied. data collection was done through a questionnaire that the opinions of managers of nature and ecotourism agencies were used to test the research hypotheses. in this study, structural equation modeling using partial least squares method has been used to analyze the hypotheses. the results of the software show that there are significant relationships between the research variables. thus, safety quality and familiarity with crisis management practices have a significant negative impact on human resource crisis. on the other hand, the moderating role of stress in the relationship between safety quality and human resource crisis was confirmed. the results show that when an agency has a high quality of safety and is familiar with crisis management practices, it can better control the human resource crisis in times of crisis. also, stress management leads to reduce the severity of the human resources crisis of nature and ecotourism agencies through the quality of safety.