ارزیابی ارتباط فضایی در عناصر گردشگری کلان‌شهر تهران مطالعه موردی: مناطق 1 و 12

خیابان مخصوص عابر پیاده یک‌شکل از برنامه‌ریزی حمل‌ونقل است که به‌طور گسترده‌ای بافرهنگ شهری مرتبط است. امروزه در ایران، با سلطه تدریجی حرکت سواره بر فضاها و معابر شهری، از ارزش‌ها و جاذبه‌های اجتماعی فرهنگی فضاهای شهری رو به نزول رفته است، ازاین‌رو موضوع گسترش فضاهای پیاده و ساماندهی آن‌ها به‌ویژه در شهرهای بزرگ، موردتوجه بیشتری قرارگرفته است. از سال 1388 خیابان 15 خرداد در شهر تهران، با ارائه طرح مسدود شدن عبور وسایل نقلیه از چهارراه گلوبندک تا خیابان ناصرخسرو، به پیاده راه تبدیل شد. مقاله حاضر با عنوان بررسی نقش پیاده راه‌سازی در توسعه گردشگری پایدار در پی ارزیابی این پیاده راه در توسعه اقتصادی، اجتماعی فرهنگی و کالبدی منطقه 12 تهران است. پژوهش حاضر از نوع توصیفی تحلیلی بوده و داده‌های آماری آن به روش پیمایشی جمع‌آوری‌شده است. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار spss  و روش‌های آماری همچون آزمون t تک نمونه‌ای، آزمون anova، رگرسیون چند متغیره و ضریب همبستگی پیرسون انجام‌شده است. یافته‌های به‌دست‌آمده از توزیع پرسشنامه میان گردشگران موید تاثیر غیرقابل‌انکار پیاده راه 15 خرداد در توسعه اجتماعی، اقتصادی و کالبدی منطقه 12 تهران است. میانگین‌های هر یک از مولفه‌ها بیانگر اثرگذاری بالاتر از حد متوسط پیاده راه‌ها در امنیت منطقه، جذب گردشگران و افزایش آگاهی مردم نسبت به جاذبه‌های گردشگری و بیانگر توسعه اجتماعی فرهنگی این محور از دید گردشگران است. از دید کارشناسان نیز نقش پیاده‌سازی در توسعه اقتصادی و اجتماعی فرهنگی بالاتر از حد متوسط است همچنین بین پیاده راه‌سازی و توسعه کالبدی، اقتصادی و اجتماعی فرهنگی در منطقه 12 تهران رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. در نتیجه پیاده راه 15 خرداد جز تاثیر در افزایش امکانات و خدمات موجود در منطقه توانسته است هم ازنظر اقتصادی (وجود بازار) و هم ازنظر اجتماعی و فرهنگی موجبات گسترش و تسهیل گردشگری شهری و توسعه منطقه 12 تهران را فراهم آورد.

Evaluation of Spatial Associations in the Tourism Elements in Tehran Metropolis Studied Regions: Districts 1 and 12

Recognizing and analyzing the spatial associations between tourism elements is an important and urgent factor and has a close relationship with the type of effectiveness, and being affected, of tourists from the urban environment. The aim of this study is to analyze the spatial associations between tourism elements in Districts 1 and 12 of the metropolises of Tehran. In this regard, documentary studies were used in the process of identifying the problem and the theoretical framework, and in the experimental analysis, the questionnaire field tool was used to collect the information. To this end first, the indexes and cases were set and, based on the opinions of experts, the indexes and cases that got the most points were selected for the questionnaire. In this research, OneSample T Test was used in SPSS environment to analyze the data obtained from the questionnaires as well as the nearest neighbor model and the multispatial spatial analysis of the GIS environment for data analysis. And to obtain a pattern of distribution and spatial distribution of tourism elements in the regions. The findings of this research indicate that the spatial pattern of tourism elements in cluster type one and twelve Tehran metropolises and Also, the results of, OneSample T Test indicate that the meanings of the above average are lower than the value of T value, which is 3, and also the significance level is equal to 0.000 which is Indicates a weak link between the tourism elements considered in both regions and confirms the research hypothesis.