تاثیر تصویر ذهنی ساکنان از محل سکونت خود بر میزان حمایت آنان از گردشگری (مطالعه موردی: شهر تبریز)

تصویر ذهنی (مثبت یا منفی) که ساکنان یک منطقه از محل سکونت خود دارند بر میزان حمایت آن‌ها از گردشگری در آن منطقه تاثیر بسزایی داشته و می‌تواند بر توسعه گردشگری نقش تعیین‌کننده‌ای داشته باشد. بنابراین در این مطالعه به بررسی میزان حمایت ساکنان از توسعه گردشگری و تبیین عوامل موثر بر سطح حمایت (تصویر ذهنی) پرداخته شده است. تحقیق حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نظر شیوه گردآوری اطلاعات، تحقیقی توصیفی – تحلیلی است. به‌منظور تجزیه ‌و تحلیل داده‌های پژوهش از رویکرد معادلات ساختاری، روش حداقل مربعات جزئی (pls) استفاده شده است. ابزاراصلی گردآوری اطلاعات نیز پرسشنامه می‌باشد. بدین منظور تعداد 384 پرسشنامه به روش نمونه‌گیری طبقه‌ای ساده، در سه‌ماهه دوم سال 1395 (تیرماه الی شهریورماه) بین جامعه آماری تحقیق که شامل سه گروه خانواره ای ساکن معمولی، فعالان بخش تجاری خدماتی و مسئولین بخش عمومی بوده، توزیع گردیده است. نتایج تحقیق نشان می‌دهد ارتباط مثبت و معناداری بین تصویر ذهنی ساکنان از شهر تبریز و حمایت آنان از توسعه گردشگری وجود دارد. بالاترین میزان حمایت از توسعه گردشگری به ترتیب مربوط به ساکنان شاغل در بخش تجاری و خدماتی (ضریب مسیر 0.376)، ساکنان شاغل در بخش عمومی (ضریب مسیر 0.227) و درنهایت خانوارهای ساکن معمولی (ضریب مسیر 0.212) می‌باشد. حمایت اندک ساکنان از توسعه گردشگری می‌تواند ناشی ازنگرانی‌های آن‌ها نسبت به اثرات و پیامدهای نامطلوب توسعه گردشگری یا عدم بهره‌مندی از منافع حاصل از گردشگری در جامعه میزبان باشد. بنابراین علی‌رغم اینکه هر سه گروه از توسعه گردشگری حمایت می‌کنند، میزان این حمایت اندک بوده و مسئولان امر باید سیاست‌گذاری‌های مناسبی جهت افزایش حمایت جامعه میزبان ترتیب دهند.