بهینه سازی استقرار در شبکه حسگر بیسیم جهت دستیابی به پوشش کامل و اتصال

شبکه های حسگر بیسیم مجموعه ای از حسگرهای متصل است که در آن هر گره حسگر قادر به جمع آوری برخی از اطلاعات، پردازش، ذخیره سازی و در صورت لزوم ارتباط برقرار کردن با حسگرهای دیگر است. یکی از جنبه های طراحی بسیار حیاتی در شبکه های حسگر بیسیم، مسئله استقرارحسگر ها می باشد.استقرار حسگر نشان دهنده هزینه و قابلیت تشخیص یک شبکه حسگر است. استقرار شبکه حسگر باید هر دو مساله پوشش و اتصال را در نظر بگیرد. انتخاب نوع استقرار، به نوع حسگرها، برنامه و محیطی که حسگرها در آن کار می کنند، بستگی دارد. در این مقاله، انواع استقرار شبکه حسگر از لحاظ میدان سنجش طبقه بندی شده است. همچنین، چهار نوع میدان سنجش مختلف با موانع، ایجاد شده و سپس توسط الگوریتم ژنتیک، مکان حسگرها، ارتباط بین آنها و شعاع تشخیص نمایش داده شده است. در نهایت، روش ارائه شده با روش های پیشین مقایسه شده و نتایج نشان می دهد که روش ارائه شده نسبت به روش های قبل، به حسگرهای کمتری برای دستیابی به پوشش و اتصال نیاز دارد.