آینده‌نگری راهبردی سیاستگذاری توسعه دفاع آفندی نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران در ربع اول قرن بیست و یکم

آینده پژوهی از جمله ظرفیت‌های تکامل نیافته بشری است و واقعیت این است مطالعات آینده به ما کمک می‌کند تا عدم اطمینان‌ها را تا حد ممکن تقلیل بخشیم، قدرت هوایی مسلط در نظام نوین جهانی این امکان را برای نظام‌های توسعه‌طلب فراهم می‌نماید که در اقصی نقاط جهان و با بکارگیری یگان‌های شکاری تاکتیکی به اعمال سلطه علیه کشورهای دیگر بپردازند. لذا جهت مقابله با نفوذ قدرت‌های مسلط، سیاست‌گذاری توسعه یگان‌های شکاری تاکتیکی، شناخت محیط ملی و بین‌المللی و تهدیدات پیش رو در عرصه هوایی، نقاط قوت، ضعف و فرصت‌های یگان‌های شکاری تاکتیکی مورد تجزیه و تحلیل قرار می‌گیرد. در همین راستا این مقاله به تبیین سیاستگذاری توسعه دفاع آفندی یگان‌های شکاریِ تاکتیکی نیروی هوایی در راستای توانمندسازی این یگان‌ها در قرن 21 پرداخته و با توجه به پیامدهای ملموس آن سیاست‌های اجرایی لازم را ارائه می‌نماید. پژوهش رحسب هدف، کاربردی و برحسب روش، توصیفی و از شاخه پیمایشی است که جهت جمع آوری اطلاعات به روندهای آینده سیاسی و امنیتی کشور و منطقه نیز توجه داشته است، جامعه مورد مطالعه یگان‌های شکاری‌تاکتیکی نهاجا است که بهره گیری از روش دلفی و نمونه گیری غیر احتمالی و از نوع قضاوتی از نقطه نظرات خبرگان، مطالعه اسناد و مدارک، همچنین تجارب حاصل از عملکرد یگان‌های شکاری تاکتیکی نهاجا در طول دفاع هشت ساله و بررسی جنگ‌های سه دهه اخیر پیرامون مرزهای ج.ا.ا استفاده شده است که تدوین سیاست‌های اصولی و متناسب با تهدیدات منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای جهت توانمندسازی یگان‌های شکاری تاکتیکی نیروی هوایی الزامی و اجتناب‌ناپذیر است. سیاست‌های اجرایی توسعه دفاع آفندی با اتکا بر مولفه‌های مهم قدرت هوایی همچون نیروی انسانی، تجهیزات، ساختار و ابنیه سازمانی و سامانه فرماندهی نتیجه مهم پژوهش حاضر می‌باشد.

Futures studies of Policymaking for the development of offensive defense in the IRIAF for the first quarter of the 21st Century

Futures studies, as one of human’s undeveloped potentialities help us to decrease doubts. The air power of the world’s hegemonic systems has made it possible to implement their dominance over independent countries in the corners of the world by using their tactical air units. Therefore, in order to oppose this hegemony, the policymaking for the development of the tactical air units, the recognition of the national and international environment and facing the air threats, strengths, weaknesses and the opportunities of the tactical units are analyzed. For this purpose, this paper explains the policymaking for the development of the offensive defense of the Air Force tactical units to empower them in the 21st century and offers the necessary strategies according to its tangible consequences. The research method is descriptive and the research population is the IRI Air Force tactical air units. According to experts, from studying of the documents and the experiences obtained from the performance of the tactical air units during 8year Holy Defense and studying of the wars during the last three decades in the neighboring countries, it has been concluded that the formulation of principal policies suitable for the regional and beyond regional threats is necessary and indispensible for empowering the Air Force tactical units. The executive policies for the development of offensive defense relying on the important categories of air power such as manpower, equipment, assets and the command system is the significant result of this research.