از معرفت‌شناسی‌‌علامه طباطبایی تا تفکر چند‌وجهی در تربیت زیبا‌شناختی با نگاهی به قرآن کریم

در تعالیم الهی و تفاسیر قرآنی، به شناخت و ابعاد مختلف آن و نیز موضوع زیبایی و گستره ی آن در ابعاد وجودی انسان، به مناسبت های مختلف و در جایگاه های متعدد توجه شده است، به گونه ای که می توان میان شناخت و زیبایی، پیوند عمیق و تفکیک ناپذیری را مشاهده کرد. علامه طباطبایی، از مفسران بزرگ شیعی، با ژرف اندیشی در قرآن و آموزه های تربیتی آن، توجه به ادراک حسی(سمع و بصر) را، مقدمه و منشا علوم حصولی(تصورات) می داند و فواد را برابر با قوه ی عقل و مبدا تصدیق و تعقل بر می شمرد. این نوع نگاه به ابزار معرفت، پایه ی اصلیِ بُعد خاصی از تربیت با عنوان «تربیت زیباشناختی» است. در پژوهش حاضر که، به شیوه ی توصیفی_ تحلیلی و با مراجعه به منابع دست اول و منابع کتابخانه ای، به ویژه تفسیر المیزان انجام شده است، ضمن تبیین برخی از دیدگاه های معرفت شناسی و زیبایی شناسی علامه طباطبایی و پیوند میان آنها، نوع خاصی از تفکر در اهداف آموزشی، با عنوان «تفکر چندوجهی» در تربیت زیباشناختی مطرح می شود، که حاصل آن، توجه توامان به عقل و اندیشه، احساس بیرونی و درونی و عاطفه و ایمان و حق پذیری است. بنابراین، توجه و تقویت پرورش کیفیات حسی و ذائقه ی زیبایی شناختی فراگیران، به موازات پرورش و تقویت عقل سلیم و توجه به دل و فطرت سالم، بایستی در اولویت برنامه های نظام آموزشی قرار گیرد.