نقش تفسیر انفسی قرآن کریم در تعمیق ایمان دینی با نگاهی بر آراء حسن‌زاده آملی و جوادی آملی

تفسیر انفسی قرآن کریم، شیوه ای از تفسیر به منظور تعالی بشر، از نشاه ی کثرات، به عوالم روحانی و رسیدن به وحدت شخصی وجود است. مفسر در این روش می کوشد، قدم در سیر انفسی گذاشته و در شگفتی های نفسانی غرق شود؛ بنابراین با یاری گرفتن از آیات الهی و روایت معصومین، درهای غیب را به روی خود می گشاید. خدا، محور تفسیر انفسی است و فهم کلام الهی، موضوع آن و شناخت و تعالی انسان، هدف آن است. پژوهش حاضر با استفاده از روش توصیفی تحلیلی، ضمن بیان نمونه هایی از تفسیر آیات از حسن زاده آملی و جوادی آملی، تفسیر انفسی را شامل عرفان عملی، عرفان نظری و مبانی فلسفی نفس انسان می داند، که در قالب برهان به مخاطب عرضه می شود. از ویژگی های تفسیر انفسی  می توان به فرا زمان و فرا مکانی در تفسیر آیات، قابلیت های نفس جهت مشاهده حقایق، رابطه ی عارفانه بین بنده و محبوب حقیقی و اثرات رابطه ی فوق در کاهش گناه و رهایی از تنهایی است، که موجب افزایش ایمان و عمق بخشی به باور دینی خواهد شد.