نقش اصلاح ارتباطات بر مبنای آموزه‌های دینی در افکار خودکشی‌‌گرایانه

امروزه خودکشی به عنوان یکی از معضلات جوامع انسانی مطرح می شود. روان شناسان و جامعه شناسان در این باره پژوهش های بسیاری ارائه نموده اند؛ لکن در رویکرد مذهبی، راهکارهایی را براساس مبانی عقیدتی اسلامی، می توان جست. با مبنا قرار دادن مولفه های علت، انگیزه و شرط در بررسی آیات و روایات، می توان اذعان نمود که ریشه ی بسیاری از خودکشی ها در مشکلات ارتباطی بین انسان با خدا، خود و دیگران است. این پژوهش که به روش توصیفی تحلیلی نگاشته شده است، با محوریت آموزه های دینی به بررسی چند نمونه از اصلاح ارتباطات سه گانه و نقش آن در کاهش افکار خودکشی گرایانه می پردازد. داده های لازم جهت دستیابی به اهداف پژوهش، با مطالعه‌ی کتابخانه ای از منابع دینی، تربیتی، جامعه شناسی و روان شناسی گردآوری شده و درادامه مورد تحلیل کیفی قرار گرفته است. نتایج این پژوهش به بیان راهکارهای اصلاحی در حوزه ارتباطات بر مبنای آموزه های دینی می انجامد، در حوزه ارتباط با خدا: راهکارهای اصلاحی ایمان به رحمت و قدرت خداوند، توکل، توبه و معادباوری را جهت تضعیف علل خودکشی، به خانواده پیشنهاد می دهد. در حوزه ارتباط با خود در راستای تضعیف انگیزه خودکشی: او را به حفظ اعتماد به نفس، کسب مهارت های زندگی، ترک افکار منفی، نشاط و مثبت اندیشی توصیه می نماید و در حوزه ارتباط با دیگران به منظور تصحیح شرایط: تغییر موقعیت در حیطه ی زمانی، مکانی و فرهنگی و همچنین گسترش و تحکیم روابط خانوادگی و اجتماعی را پیشنهاد داده است.