تبیین آموزه‎های تربیت اقتصادی در سیره علوی

تربیت اقتصادی یا آموزش اقتصادی بعنوان یکی از مولفه‎های مهم در توسعه اقتصادی، فرآیندی است که افراد دانش و رفتار مطلوب اقتصادی را می‎آموزند تا مهارت لازم را برای استدلال منطقی و تصمیم‎گیری درست در عرصه‎های تولید، توزیع و مصرف کسب کرده، تا ضمن تامین منافع شخصی به حفظ منافع جامعه هم تعهد داشته باشند. بواسطه اینکه امام علی (ع) اقتصاد را منبع اصلی قدرت یک جامعه عنوان کرده و خود نیز در تمام دوران حیاتش به فعالیت، کار و تلاش اهتمام داشته، سیره آن حضرت منبعی اصیل، غنی و ارزشمند برای تبیین مولفه‎های تربیت اقتصادی است که با فرهنگ جامعه ایرانی – اسلامی همخوانی داشته و قابلیت آموزش به تک تک افراد جامعه برای تنظیم روابط اقتصادی خود را دارد. این مقاله با روش کتابخانه‎ای و به شیوه توصیفی تحلیلی به دنبال تبیین مولفه‎های تربیت اقتصادی در سیره امام علی (ع) است که نتایج حاصل از این بحث بیانگر آن است که دوازده مولفه شامل: توکل به خدا، رعایت انصاف، التزام در کسب روزی حلال، رعایت الگوی مصرف، خوش خُلقی، امانت‎داری، اهتمام به کار و تلاش، اهتمام در سازندگی و آبادانی، حفظ منافع جامعه، برنامه‎ریزی، التزام در ارائه کار با کیفیت و التزام به قانون در سیره اقتصادی امام (ع) بعنوان الگوی اسلام ناب برای آموزش افراد جامعه وجود دارد.

Explaining the doctrines of economic education in Aliree

Economic education or economic training as one of the most important components of economic development is a process that teaches people economical knowledge and good behavior to acquire the skills which are required for rational reasoning and making the right decisions in the areas of production, distribution and consumption. it is necessary to earn money while ensuring the commitment to protecting the benefits of society. Because Imam Ali (AS) has regarded the economy as the main source of power for a society and has always devoted himself to activity, work and effort throughout his life, his background is a genuine, rich and valuable resource for explaining the components of economic education which is compatible to the culture of IranianIslamic society. It also has the ability to train the whole members of society to manage their economic relations. This paper uses a librarybased descriptiveanalytical method to explain the components of economic education in Imam Ali. The results indicate that there are thirteen components including: trust in God, respect for justice, Commitment to a lawful outcome, observance of consumption patterns, goodwill, trustworthiness, commitment to work, effort in building and development, rising early, maintaining community benefits, planning, commitment to providing quality work and commitment to the law. In summary, there is an economic pattern of Imam as a model of pure Islam for the education of individuals in society.