عفت کلامی زبان قرآن در حوزه مسائل جنسی و آموزه های تربیتی آن (مطالعه موردی : سوره مبارکه یوسف (علیه السلام))

پژوهش حاضر به واکاوی عفت کلامی زبان قرآن کریم در حوزه مسائل جنسی پرداخته است. یکی از نمودهای بارز اخلاقی قرآن کریم، رعایت ادب، عفت و متانت گفتاری در کلام، به ویژه در حوزه انحرافات جنسی است و به گونه‌ای با لحنی کنایی، مطالب را بیان کرده که باعث شگفتی هر خواننده‌ای می‌شود. این جستار بر مبنای روش توصیفی تحلیلی و با استناد به دیدگاه‌های واژه شناسان و مفسران، به تبیین آیات قرآن و تحلیل معناشناختی کلمات آن در سوره مبارکه یوسف پرداخته است. می‌توان واژگان مرتبط را در سه دسته ناظر به اشخاص(مانند «الَّتی‏ هُوَ فی‏ بَیْتِها») ، ناظر به بینش و افکار انحرافی(مانند « هَمَّتْ بِهِ وَ هَمَّ بِها لَوْ لا اَنْ رَاى‏ بُرْهانَ رَبِّهِ»، « بِمَکْرِهِنَّ»، « اَکْبَرْنَهُ») و ناظر به اعمال انحرافی(مانند«وَ غَلَّقَتِ الْاَبْوابَ»، «رَاوَدتهُ»، «هَیْتَ لَکَ») تبیین نمود. می‌توان مهمترین ویژگی های تعابیر عفت کلامی خداوند را شامل بر پوشیده سخن گفتن(استفاده از ضمایر به جای نام اشخاص)، توصیف جمال همراه با عبارات معنوی و خلاصه گویی و ایجاز دانست