رابطه بین رویکرد اخلاقی نسبی گرایی، رضایت شغلی و ماکیاولی گرایی بین جامعه حسابداران و حسابرسان

هدف مطالعه حاضر بررسی رابطه بین رضایت شغلی و نسبی گرایی با ماکیاولی گرایی حسابداران و حسابرسان است. پژوهش حاضر از نوع مطالعات توصیفی پیمایشی و جامعه آماری پژوهش شامل افراد شاغل در موسسات حسابرسی و حسابداران شرکت های خصوصی در سال 1395 است. حجم نمونه تعداد 298 نفر شامل 176 نفر حسابدار و 122 نفر حسابرس بود. اعضای نمونه با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه رضایت شغلی مینه سوتا(1940)، رویکرد اخلاقی فورسیژ(1980) و نسخه چهارم پرسشنامه ماکیاولی گرایی کریستی و جیس (1970) استفاده شد. تحلیل فرضیه ها با استفاده از آزمون کولموگروف اسمیرنوف، رگرسیون چندگانه، همبستگی پیرسون، تی تست مستقل، و آنوا از طریق نرم افزار spss صورت گرفت. نتایج نشان داد بین رویکرد نسبی گرایی و ماکیاولی گرایی و بین رضایت شغلی و نسبی گرایی رابطه مثبت و معناداری برقرار است. در بررسی سطح ماکیاولی گرایی، رضایت شغلی و نسبی گرایی، در جامعه حسابداران و حسابرسان نیز تفاوتی یافت نشد. نتایج حاصل شده از پژوهش حاضر، یافته های مهمی را برای استانداردگذاران و نهادهای تدوین کننده مقررات در اعمال اقدامات جدی تر جهت کاهش اقدامات غیر اخلاقی و همگام با آن افزایش رضایت شغلی و بهره وری اعضای حرفه حسابداری و حسابرسی فراهم می آورد.