مقایسه اثربخشی درمان ذهن‌آگاهی مبتنی بر کاهش استرس و تحریک الکتریکی مستقیم قشر مغز (tdcs) در بهبود علائم اضطراب در دانش‌آموزان مبتلا به اضطراب امتحان

مقدمه: اضطراب امتحان از جمله مشکلات روان‌شناختی رایج در دوره تحصیل است و پیامدهای روان‌شناختی مهمی در پی دارد. پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی درمان ذهن‌آگاهی مبتنی برکاهش استرس و تحریک الکتریکی مستقیم قشر مغز در بهبود علائم اضطراب در دانش‌آموزان مبتلا به اضطراب امتحان انجام شد. روش: این پژوهش مطالعه‌ای نیمه آزمایشی با گروه گواه و طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری بود. جامعۀ آماری شامل کلیه دانش‌آموزان دارای اختلال اضطراب امتحان دوره اول متوسطه شهر اشکذر در سال 1399 بودند که تعداد 48 نفر از آنان به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله ای انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل جایابی شدند. جهت جمع‌آوری داده‌ها پرسشنامه اضطراب امتحان فریدمن (1997) روی هر دو گروه آزمایشی انجام شد. گروه آزمایش الف به مدت 8 جلسه یک ساعته مداخله ذهن‌آگاهی مبتنی بر کاهش استرس و گروه آزمایشی ب 10 جلسه 20 دقیقه‌ای تحریک الکتریکی مستقیم قشر مغز دریافت کردند، در این فاصله گروه کنترل، درمانی دریافت نکردند. پس از پایان مداخله‌ها، مجددا از هر سه گروه، پس‌آزمون به عمل آمد و سرانجام پیگیری دوماهه انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد درمان ذهن‌آگاهی مبتنی بر کاهش استرس و تحریک مستقیم قشر مغز هر دو در بهبود علائم اضطراب موثر بودند (0.05

comparison of the effectiveness of mindfulness therapy based on stress reduction and electrical stimulation of the cerebral cortex (tdcs) in improving anxiety symptoms of students with test anxiety

the present study is a quasi-experimental study with an inter-intra subject design aimed to determine the effectiveness of combining acceptance and commitment-based therapy and mindfulness-based stress reduction therapy on anxiety sensitivity and perceived stress in people with type 2 diabetes. the sample consisted of 45 patients with type ii diabetes purposefully selected from patients referred to laboratories in mahshahr city. after matching, the patients were randomly assigned to 3 groups of 15 patients and the experimental groups received their group interventions in 8 sessions of psychological therapy and 10 sessions of individual neurofeedback training and the control group did not receive any intervention. pre-test, post-test, and 2-month follow-up were performed with floyd et al.'s (2005) anxiety sensitivity questionnaire and cohen et al.'s (1983) perceived stress scale. according to the results of spanova analysis, both act + neurofeedback and mbsr + neurofeedback were effective in post-test and follow-up stages to reduce anxiety sensitivity and perceived stress. but while the effectiveness of both interventions in reducing anxiety sensitivity was the same, for perceived stress, the effect of mbsr + neurofeedback, both in the post-test and in the follow-up phase, was significantly greater than the effect of act + neurofeedback.