اثربخشی نوروفیدبک بر کیفیت خواب و اضطراب افراد در دوران کرونا

هدف: این مطالعه به دنبال تعیین اثربخشی نوروفیدبک برکیفیت خواب و اضطراب افراد در دوران کرونا بود. روش: جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه مراجعه کنندگان مراکز مشاوره وروانشناسی منطقه 5 تهران در سال 1399 بود. در پژوهش حاضر، جهت انجام نمونه‌گیری، تعداد 18 نفر به صورت دردسترس از مرکز مشاوره روانشناسی ندای درون انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. شرکت‌کنندگان با مقیاس کیفیت خواب پیترزبورگ (1989) پرسشنامه اضطراب بک (1988) مورد ارزیابی قرار گرفتند. سپس شرکت‌کنندگان گروه آزمایش طی 15 جلسه یک ساعته تحت درمان نوروفیدبک قرار گرفتند و گروه کنترل هیچ آموزشی را دریافت نکردند. داده‌ها با استفاده از تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد تفاوت بین گروه کنترل و آزمایشی در مولفه‌های کیفیت ذهنی خواب، اختلالات خواب، داروهای خواب آور و اختلال عملکرد روزانه موثر بوده و به عبارت دیگر درمان نوروفیدبک باعث کاهش نمرات این مولفه‌ها شده است، ولی این درمان بر سایر مولفه‌ها اثر ‌معنی‌داری نداشت و همچنین مقدار نمرات اضطراب در پس آزمون گروه آزمایشی به شکل ‌معنی‌داری کاهش یافت.نتیجه‌گیری: با توجه به اثربخشی درمان نوروفیدبک بر افزایش کیفیت خواب و کاهش اضطراب افراد، می‌توان در قالب برنامه‌های درمانی به طور کاربردی از این روش درمانی در شرایط کرونا استفاده کرد.

the effectiveness of neurofeedback on sleep quality and anxiety in people with coronary artery disease

anxiety in people with coronary artery disease. Method: The statistical population of the present study was all patients referred to counseling and psychology centers in Tehran Region 5 in 2020. In the present study, 18 people were randomly selected from Nedaye Daroon Psychological Counseling Center and placed in two experimental and control groups. Participants were assessed using the Petersburg (1989) Beck Anxiety Inventory (1988) Sleep Quality Scale. The participants in the experimental group were then treated with neurofeedback for 15 one-hour sessions and the control group did not receive any training. Data were analyzed using analysis of covariance. Results: The results showed that the differences between the control and experimental groups were effective in the components of sleep quality, sleep disorders, sleeping pills, and daily dysfunction. In other words, neurofeedback therapy reduced the scores of these components, but this treatment had an effect on other components. Was not significant and also the number of anxiety scores in the post-test of the experimental group decreased significantly. Conclusion: Considering the effectiveness of neurofeedback therapy on increasing the quality of sleep and reducing anxiety in individuals, this treatment can be used in the form of treatment programs in coronary conditions.