مقایسه اثربخشی توان‌بخشی شناختی مبتنی بر تقویت توجه و توان‌بخشی شناختی مبتنی بر تقویت حافظه کاری بر تنظیم شناختی هیجان و سرعت پردازش اطلاعات دانش‌آموزان نارساخوان

مقدمه: این مطالعه با‌هدف مقایسه اثربخشی توان‌بخشی شناختی مبتنی بر تقویت توجه و تقویت حافظه کاری بر تنظیم شناختی هیجان و سرعت پردازش اطلاعات دانش‌آموزان نارساخوان صورت گرفت. روش: جامعه آماری این مطالعه نیمه تجربی شامل کلیه دانش‌آموزان نارساخوان ارجاع شده به مراکز مشاوره اداره آموزش پرورش شهر نیشابور در سال تحصیلی 1398-1399 می‌شد. از این میان تعداد 43 نفر به شیوه نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به روش تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل هرکدام 14 نفر جایگزین گردیدند. شرکت‌کنندگان با کمک پرسشنامه خواندن و پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان- فرم کودکان گارنفسکی و همکاران (2002) در سه مرحله پیش‌آزمون- پس‌آزمون و پیگیری مورد ارزیابی قرار گرفتند. سپس، متغیرهای مستقل برای دو گروه آزمایش اجرا گردید. گروه آزمایش اول و دوم توان‌بخشی شناختی مبتنی بر تقویت توجه و تقویت حافظه کاری را طی هجده جلسه 60 دقیقه‌ای دریافت کردند. گروه سوم به‌عنوان گروه کنترل در لیست انتظار قرارگرفته و در طی پژوهش هیچ نوع درمانی را دریافت نکردند. داده‌ها بر اساس تحلیل واریانس با اندازه‌گیری‌های مکرر مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: راهبردهای مثبت تنظیم شناختی و سرعت پردازش اطلاعات در گروه‌های مداخله نسبت به کنترل افزایش و میزان راهبردهای منفی تنظیم هیجان کاهش‌یافته بود (05/0>p). نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌ها می‌توان گفت اثربخشی در گروه توان‌بخشی شناختی مبتنی بر تقویت حافظه کاری متغیر سرعت پردازش اطلاعات بهبودی بالاتری داشت؛ اما اثربخشی درمان توان‌بخشی شناختی مبتنی بر تقویت توجه در متغیر تنظیم شناختی هیجان (راهبردهای مثبت) بیشتر بوده است.

Comparing the Effectiveness of Cognitive Rehabilitation Based on Attention Amplification and Cognitive Rehabilitation Based on Working Memory Amplification in Cognitive Emotion Regulation and Information Processing Speed of Dyslexic Students

Introduction:This study aimed to compare the effectiveness of attention-based cognitive rehabilitation and working memory-based cognitive rehabilitation on cognitive emotion regulation and information processing speed of dyslexic students. Method:The statistical population of this quasi-experimental study (pre-test, post-test, follow-up test with control group) included all dyslexic students referred to counseling centers of Neyshabour Education Department during the academic year 1398-1399. Forty-four cases were randomly divided into two experimental and one control group. Participants were assessed using the Reading Questionnaire and the Cognitive Emotion Regulation Questionnaire-Garnefsky et al. (2002) questionnaire in three stages of pre-test, post-test and follow-up. Then, independent variables were administered for the two experimental groups. The first experimental group (n= 14) received cognitive rehabilitation based on attention amplification, the second experimental group (n= 14) received working memory-based cognitive rehabilitation during eighteen 60-minute sessions. The third group was on the waiting list as control group and did not receive any treatment during the study. Data were analyzed by repeated measures ANOVA. Results: Positive cognitive adjustment strategies and information process increased and negative strategies decreased in intervention groups in compare to the control goup(P<0.05). Conclusion: Based on the findings, it can be said that the efficacy in the cognitive rehabilitation group based on working memory amplification variable speed of information processing was higher, but the effectiveness of attention-based cognitive rehabilitation treatment was higher in cognitive emotion regulation variable(positive strategies).