اثر بخشی پسخوراند عصبی بر بهبود نشانه های مصرف، بهزیستی و حالت روان شناختی مردان مصرف کننده مورفین

هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی پسخوراند عصبی بر بهبود نشانه های مصرف، بهزیستی و حالت روان شناختی مردان مصرف کننده مورفین بود. روش: برای انجام این پژوهش40 نفر از مراجعه کنندگان به چهارمرکز مشاوره حومه شهر تهران که طبق ملاک های تشخیصی اختلال مصرف مورفین داشتند(در دو گروه پسخوراندعصبی و کنترل) در دو مرحله پیش و پس آزمون از طریق کیت مورفین، آزمون حالت های مثبت روان شناختی و آزمون بهزیستی روان شناختی ریف مورد سنجش قرارگرفتند. به گروه آزمایش طبق برنامه درمانی30 جلسه 45 دقیقه ای آموزش پسخوراندعصبی داده شد و گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای دریافت نکرد. برای تحلیل داده ها از روش توصیفی و روش تحلیل کواریانس توسط نرم افزار  spss استفاده گردید. یافته ها: سطح معناداری آماری یافته ها زیر 0.05 بود که نشان داد که پسخوراندعصبی باعث کاهش مصرف مورفین و افزایش بهزیستی روان شناختی و اکثر زیرمقیاس های حالت های مثبت روان شناختی در گروه درمان گردید. نتیجه گیری: با توجه به یافته ها نتیجه گیری شد که استفاده از پسخوراندعصبی در درمان و ارتقای بهزیستی و حالت های مثبت روان شناختی مردان مصرف کننده مورفین موثراست و می توان از روش پسخوراندعصبی در درمان و ارتقای بهزیستی و حالت های مثبت روان شناختی مردان مبتلا به اختلال مصرف مورفین بهره برد.

the effect of neurofeedback on improving consumption symptoms, psychological well-being and psychological state in men that consumers morphine

aim:  the main aim of the present study has been the investigation of the effect of neurofeedback instruction on improving consumption symptoms, psychological well-being, and psychological state in consumers morphine. method: for conducting this study, 40 individuals visiting counseling 4 centers in the suburb of tehran that according to psychiatrist confirmation had use morphine disorder(in 2 groups: neurofeedback and control group) in pre-test and post-test stages through psychological positive states and riff psychological well-being inventory. based on therapeutic protocol, the experimental group was given thirty, 45-minute sessions of neurofeedback training, and the control group did not receive any intervention. for data analysis, descriptive method and ancova method by spss software was used. findings: the finding of the statistical significance is 0/05 that indicates that neurofeedback instruction results in a decrease of use morphine and increases psychological well-being and state in the treatment group. conclusion: based on the finding of this study it is concluded that using neurofeedback is effective in treating and increase of psychological well-being and state in men with use morphine and can be used neurofeedback method in treating this disorder and increase of psychological well-being and state in men with use morphine disorder.