تاثیر آموزش حافظه فعال بر برنامه ریزی و انعطاف پذیری شناختی دانش آموزان با اختلال یادگیری خاص (نارساخوان)

هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش حافظه فعال بر      برنامه ریزی و انعطاف پذیری شناختی دانش آموزان دارای اختلال یادگیری نارساخوان صورت گرفت. روش: این پژوهش به صورت نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-  پس آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل 380 دانش‌آموز با اختلال یادگیری خواندن پایه سوم، چهارم و پنجم ابتدایی ارجاع داده‌شده از سوی مدارس به مرکز اختلال یادگیری آموزش و پرورش بوشهر بود که از بین آن‌ها به روش نمونه‌گیری در دسترس، 62 نفر که ویژگی‌های لازم از نظر ملاک‌های ورود را داشتند فهرست و سپس 40 دانش‌آموز پس از تشخیص اختلال یادگیری خواندن، انتخاب و به‌شکل تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه در هر گروه 20 نفر گمارش شدند. ابزارهای سنجش شامل چک لیست نشانگان نارساخوانی، مصاحبه بالینی ساختاریافته، مقیاس هوش تجدیدنظر شده وکسلر کودکان، آزمون برج لندن و آزمون ویسکانسین بود. گروه آزمایش تحت آموزش حافظه فعال، طی 18 جلسه 45 دقیقه ای قرار گرفت و گروه گواه، هیچ گونه آموزشی دریافت نکرد. برای تجزیه و تحلیل آماری داده ها از روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد آموزش حافظه فعال بر برنامه ریزی و انعطاف پذیری شناختی دانش آموزان نارساخوان اثر داشته(001/0˂ p) و این تاثیر در مرحله پیگیری دو ماهه پایدار ماند(001/0˂ p). نتیجه گیری: در مجموع می توان بیان کرد که از آموزش حافظه کاری می توان به عنوان مداخله کاربردی و موثر به خصوص برای بهبود برنامه ریزی و         انعطاف پذیری شناختی دانش آموزان نارساخوان استفاده گردد.

the effectiveness of working memory training on planning and flexibility of students with specific learning disability (dyslexia)

aim: decision-making is part of the cognitive control that plays a key role in the evaluation of desires. the present study was performed to investigate the effects of tdcs on the left hemisphere dlpfc brain region in high-risk decision making and risk-taking. method: the study was a single-blind experimental study performed on 30 healthy adults. in this study, subjects were randomly divided into two experimental and sham groups. in the experimental group, anodal stimulation over the right hemisphere ofc and cathodal stimulation over the left dlpfc was performed at 2 ma. the tasks used were computer versions of balloon analogue risk task(bart) and iowa gambling task(igt) for evaluating high-risk decision making and risk-taking. data were analyzed using a one-way ancova test. results: results showed a significant difference between the experimental and control groups in the bart test(p <0.05) and the impact of the intervention in reducing risky decision making, and also no significant difference between the two groups in the iowa test(p <0.05). conclusion: based on the results, it can be said that tdcs anodic stimulation can be effective in reducing risky decision making.