اثربخشی روان درمانگری نمایشی در کاهش مشکلات عصب‌روانشناختی دانش‌آموزان مبتلا به استرس پس از سانحه

هدف: این پژوهش با هدف تعیین و شناسایی تاثیر روان درمانگری نمایشی بر کاهش میزان علائم و مشکلات کارکردهای عصب روانشناختی در دانش آموزان ابتدایی مبتلا به استرس پس از سانحه در مناطق زلزله زده شهرستان ثلاث باباجانی انجام شد. روش: این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی بود که با روش پیش آزمون _ پس آزمون با گروه گواه انجام گرفت. جامعه آماری پژوهش حاضر، تمام دانش آموزان مقطع ابتدایی پسر دارای اختلال استرس پس از سانحه شهرستان ثلاث باباجانی بودند که تعداد 4 مدرسه به صورت خوشه ای انتخاب گردید. 40 نفر به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و در دو گروه مساوی آزمایش(20 نفر) و گواه(20 نفر) به صورت تصادفی جایگزین شدند. گروه آزمایش تحت 13 جلسه 90 دقیقه ای تحت روان درمانگری نمایشی(مبتنی بر دیدگاه مورنو) قرار گرفتند و سپس،       پس آزمون برای هر دو گروه اجرا شد.  ابزارهای پژوهش مصاحبه تشخیصی اختلال استرس پس از سانحه بر اساس معیارهای dsm-5 و پرسشنامه اختلال استرس پس از سانحه بر اساس(pcl-5) و پرسشنامه عصب‌روانشناختی کانرز بود. جهت تحلیل داده ها از میانگین، انحراف معیار، آزمون لوین و همگنی شیب از رگرسیون و تحلیل کواریانس چندمتغیره  mancova برای بررسی فرضیه ه ای پژوهش استفاده شد. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که روان درمانگری نمایشی موجب کاهش میزان مشکلات کارکردهای عصب‌روانشناختی با اندازه اثر 0.52 در کودکان با اختلال استرس پس از سانحه در سطح معناداری(0.001>p) می شود. نتیجه گیری: می توان نتیجه گرفت که روان درمانگری نمایشی به مثابه ی یک روش درمانی کمکی و اثربخش برای کاهش مشکلات عصب روان شناختی کودکان است.

effectiveness of psychodrama in reducing the psychological nervous problems of students with post-traumatic stress disorder

the purpose of this study was to determine and identify the effect of psychodrama on neuropsychological functions of male elementary school students in salas babajani earthquake-stricken city. methods: this study was quasi-experimental, a pre-test/ post-test with a control group. the statistical population of the present study was all-male elementary school students with post-traumatic stress disorder in salas babajani city, where four schools were selected. 40 individuals who were selected by purposive sampling method and were randomly divided into two equal groups: experimental group(20 individuals) and control group(20 individuals). the experimental group treated 13 90-minute sessions according to psychodrama therapy(based on moreno’s view) and then the post-test was performed for both groups. the research tools were diagnostic interviews according to dsm-5 criteria to determine post-traumatic stress disorder, a ptsd questionnaire according to dsm-5 criteria(pcl-5) and conner’s psychological neurology questionnaire. data analyzed by mean, standard deviation, levin’s test, and regression slope homogeneity and mancova to test the research hypotheses. results: the results indicated that psychodrama could lead to a significant reduction in the rate of neuropsychological functioning problems by 0.52, in children with significant post-traumatic stress disorder level(p <0.001). conclusion: therefore, it can be concluded that psychodrama is an effective treatment method not only to reduce the psychiatric, neurological problems in children, however.