تعامل حافظه کاری و بازه زمانی در ادراک زمان

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر تعاملی حافظه کاری و بازه زمانی بر ادراک زمان بود. روش: روش پژوهش از نوع شبه ­آزمایشی بود. جامعه آماری این پژوهش، دانش ­آموزان، دانشجویان و کارکنان سازمان­های شهر کرمان در سال 1397 بود که از میان آن ­ها 300 نفر به صورت در دسترس انتخاب شدند. جهت جمع ­آوری داده ­ها از تکلیف بازتولید زمان شهابی ­فر و موحدی­ نیا (2016) استفاده شد. داده ­ها با استفاده از آزمون ­های تی وابسته و تحلیل واریانس دوعاملی با اندازه ­گیری مکرر تحلیل شدند. یافته ­ها: نتایج نشان داد که هم اثر اصلی حافظه کاری و بازه زمانی و هم اثر تعاملی این دو بر ادراک زمان معنی­دار است (01/0>p). به ­کارگیری حافظه کاری و افزایش بازه زمانی بر ادراک زمان به ترتیب به صورت کاهش و افزایش میزان خطای بازتولید زمان اثر دارند. نتیجه ­گیری: با افزایش طول بازه ­های زمانی و بار حافظه کاری، ادراک زمان به میزان قابل توجهی کاهش می یابد.

Interaction of Working Memory and Task Duration in Time Perception

Aim: The aim of this study was to investigate the interactive effect of working memory and task duration on time perception. Methods: The research method was quasiexperimental. The population of this research was school students, university students and personnel of organizations of Kerman city in 2018 and among them, 300 persons were selected by available sampling method. The time reproduction task of Shahabifar and Movahedinia (2016) was used for obtaining data. Data were analyzed by paired samples ttest and two factor analysis of variance with repeated measures. Findings: The results showed that the main effect of working memory and task duration and interactive effect of these variables on time perception was significant (p<0.01). Working memory and increase of the task duration affect time perception respectively in the form of decreasing and increasing the amount of time reproduction error. Conclusion: Time perception decays significantly with increasing length of time intervals and working memory load.