اثربخشی تحریک الکتریکی مغز از روی جمجمه بر حافظه دانش آموزان دارای اختلال یادگیری ویژه

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی تحریک الکتریکی مغز از روی جمجمه بر حافظه دانش آموزان دارای اختلال یادگیری ویژه انجام گرفته است. روش: روش انجام پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی پیش آزمون-پس آزمون همراه با گروه کنترل است. بدین منظور نمونه ی مورد نظر به روش نمونه گیری در دسترس از میان دانش آموزان دارای اختلال یادگیری که واجد شرایط حضور در پژوهش بودند، 20 نفر انتخاب و بصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. از آزمون تصاویر هندسی درهم آندره-ری(1942) جهت سنجش متغییر حافظه در قالب پیش تست و پس تست استفاده گردیده است. مناطق f3,f4 دانش آموزان گروه آزمایش در 10 جلسه تحت تحریک مغزی قرار گرفت، در حالی که دانش آموزان گروه کنترل در شرایط مشابه صرفاً تحت تحریک شَم قرارداشتند. پروتکل مورد نظر در این پژوهش تحریک دوطرفه ناحیه dlpfc چپ و راست بود که در 2 نوبت 15 دقیقه ای انجام گردید. یافته ها: به منظور آزمون فرضیه ی پژوهش و به عبارتی تعمیم نتایج بدست آمده از نمونه به جامعه آماری پژوهش، از تحلیل کوورایانس یک متغیری (ancova) استفاده شد. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که بین دو گروه آزمایش و کنترل در بهبود حافظه تفاوت معناداری وجود دارد( 0.05p< و29.66 f=). از نتایج می توان چنین برداشت کرد که روش تحریک الکتریکی مغز از روی جمجمه tdcs بر عملکرد حافظه ی دانش آموزان دارای اختلال یادگیری ویژه موثر است.