مقایسه تاثیر آموزش توان‌بخشی شناختی، نوروفیدبک و بازی‌درمانی شناختی رفتاری بر ادراک دیداری حرکتی در دانش‌آموزان ابتدایی مبتلا به اختلال یادگیری خاص

مقدمه: ضعف مهارت‌های ادراک دیداری، یکی از مهم‌ترین علل اختلال یادگیری محسوب می‌شود. توان‌بخشی شناختی، نوروفیدبک و بازی‌درمانی شناختی رفتاری ازجمله مداخلات متداول در آموزش افراد مبتلا به اختلال یادگیری خاص به شمار می‌رود. هدف از انجام پژوهش حاضر مقایسه تاثیر آموزش توان‌بخشی شناختی، نوروفیدبک و بازی‌درمانی شناختی رفتاری بر ادراک دیداری حرکتی در دانش‌آموزان ابتدایی مبتلا به اختلال یادگیری خاص بود. روش: این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی (پیش‌آزمون پس‌آزمون با گروه گواه) بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش‌آموزان مقطع ابتدایی بود که با تشخیص اختلالات یادگیری در مراکز اختلالات یادگیری شهر تبریز در سال 96-95 در حال دریافت مداخلات لازم بودند. نمونه آماری به روش نمونه‌گیری هدفمند، به تعداد 60 نفر انتخاب شدند و با روش تصادفی ساده در سه گروه آزمایش و یک گروه گواه (15 نفر برای هر گروه) جایگزین شدند. در گروه‌ها آزمون ادراک دیداری حرکتی بندر گشتالت به‌عنوان پیش‌آزمون تکمیل کردند و پس از اتمام 20 جلسه توان‌بخشی شناختی، 20 جلسه نوروفیدبک و 8 جلسه بازی‌درمانی شناختی رفتاری، پس‌آزمون در گروه‌ها اجرا شد. داده‌ها با استفاده از میانگین، انحراف معیار، تحلیل کوواریانس چندمتغیره و تحلیل واریانس مختلط در نرم‌افزار spss.20 تحلیل شدند. یافته‌ها: نتایج تحلیل کوواریانس چند متغیره نشان داد که آموزش توان‌بخشی شناختی، نوروفیدبک و بازی‌درمانی شناختی رفتاری بر ادراک دیداری حرکتی در دانش‌آموزان ابتدایی مبتلا به اختلال یادگیری خاص، تاثیر دارد (0.001>p)؛ نتایج آزمون بونفرونی نشان داد که بین تاثیر آموزش توان‌بخشی شناختی، نوروفیدبک و بازی‌درمانی شناختی رفتاری بر ادراک دیداری حرکتی در دانش‌آموزان ابتدایی مبتلا به اختلال یادگیری خاص، تفاوت معناداری وجود ندارد (0.001>p). نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد که می‌توان از آموزش توان‌بخشی شناختی، نوروفیدبک و بازی‌درمانی شناختی رفتاری به‌صورت یکسانی در بهبود ادراک دیداری حرکتی، دانش‌آموزان ابتدایی مبتلا به اختلال یادگیری خاص، استفاده کرد.