بررسی اثر موقعیت آبشکن و دیوار جدا کننده روی انحراف جریان و رسوب به آبگیرهای جانبی

یکی از مشکلاتی که در اکثر آبگیرها به وجود می‌آید، تجمع و ورود رسوبات به دهانه آبگیر و کاهش راندمان آبگیری است. کنترل رسوب در آبگیرها از مسائل پیچیده مهندسی رودخانه است. برای کاهش رسوب ورودی به دهانه آبگیر میتوان از مجموعه روش‌های کنترل کننده ورود رسوب به آبگیر استفاده نمود. در این تحقیق تاثیر زاویه و فاصله آبشکن از دهانه آبگیر همراه با دیوار جداکننده بر روی کنترل رسوب و راندمان آبگیری به صورت آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفته است. تاثیر چهار زاویه (30، 45، 60 و 90) درجه و چهار جانمایی آبشکن (b3b,5/2b,2b,) درساحل مقابل آبگیر بررسی شده است(b عرض کانال آبگیر می‌باشد). نتایج نشان داد آبشکن با زاویه 60 درجه و در فاصله b2 از مرکز دهانه آبگیر نسبت به زاویه 30، 45 و90 درجه، به ترتیب 27، 14و12درصد عملکرد بیشتری در کاهش رسوب و 53، 45 و 16درصد افزایش دبی انحرافی به آبگیر داشته است. همچنین با افزایش پارامتر نسبت فاصله آبشکن به عرض آبگیر، نسبت دبی انحرافی به آبگیر برای زاویه‌های 30، 45، 60 و 90 درجه و 05/1= u ̅/u_c به ترتیب 5 ، 13، 2 و 23 درصد، 08/1= u ̅/u_c به ترتیب 2، 3،3 و 2 درصد و 11/1= u ̅/u_c به ترتیب 17، 24، 2 و 10 درصد افزایش می‌یابد.