بررسی میزان تاثیر بهره‌ گیری از راهکارهای غیرسازه‌ای در بهبود عملکرد بهره‌ برداری کانال اصلی آبیاری تحت نوسان‌ های جریان ورودی (مطالعۀ موردی کانال اصلی شبکۀ رودشت حوضۀ زاینده ‌رود)

بهبود مدیریت بهره برداری کانال اصلی شبکه های آبیاری به منظورتوزیع عادلانۀ آب کشاورزی در کانال های درجه دو ضروری است. در این تحقیق، به راهکارهای صرفاً غیرسازه ای به منظور بهبود وضعیت کنونی بهره برداری کانال اصلی آبیاری پرداخته شده است که با مشکل نوسان های جریان ورودی روبه روست. در این باره و بر اساس قابلیت عملیاتی شدن در بهره برداری کانال اصلی، چهار راهکار به ترتیب با تاکید بر شرایط قابل پیش بینی نوسان های ورودی، شرایط غیر قابل پیش بینی، امکان نوبت بندی تحویل آب به بالادست و پایین دست کانال اصلی و کاهش مدت زمان آبگیری با افزایش ناگهانی دبی ورودی در سراب کانال پیشنهاد شده است. میزان تاثیر هر یک از راهکارهای غیرسازه ای گفته شده در بهره برداری کانال اصلی، با بهره گیری از مدل ریاضی تهیه شده در کانال اصلی شبکۀ آبیاری رودشت در شبیه ساز هیدرودینامیک icss، با استفاده از شاخص های ارزیابی عملکرد بررسی شد. نتایج بررسی ها حاکی از بهبود موثرتر بهره برداری کانال اصلی با استفاده از راهکارهای سوم و چهارم است به طوری که با اجرای آنها، حداکثر خطا در دبی تحویلی، کفایت تحویل و عدالت توزیع بین آب بران پایین دست کانال اصلی و بالادستی ها، به طور متوسط برای تمام آبگیرهای واقع شده در کانال به ترتیب به میزان 25، 18 و 17 درصد بهبود یافته است.