بررسی وضعیت موجود و تعیین شاخص‌های مکانیزاسیون برنج در استان گیلان

مطالعۀ شاخص‌های مکانیزاسیون برنج هر منطقه برای انتخاب درست ماشین‌های برنج و استفادۀ بهینه از آنها و اجرای به موقع عملیات کشاورزی دارای اهمیت و ضروری است. برای تعیین وضعیت موجود مکانیزاسیون برنج و ارائه راهکارهای مکانیزاسیون در مراحل تولید این محصول مطالعه‌ای در استان گیلان به ‌اجرا درآمد. اطلاعات و داده‌ها از طریق تکمیل پرسشنامه و با مراجعه به منابع آماری موجود و بررسی‌های میدانی جمع‌آوری شد. از اطلاعات به دست آمده، شاخص‌های تعیین کنندۀ وضعیت مکانیزاسیون زراعت برنج محاسبه شدند. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که درجۀ مکانیزاسیون عملیات خاک‌ورزی، کاشت با نشاکار، سمپاشی، وجین و برداشت (دروگر و کمباین) به ترتیب 100، 72.55، 23.57، 4.62 و 84.83 درصد است. بیشترین سطح مکانیزاسیون مربوط به شهرستان رودبار با 9.12 اسب بخار در هکتار و کمترین برای شهرستان شفت با 1.75 اسب بخار در هکتار به دست آمد. کمترین بازده اقتصادی مربوط به شهرستان رودبار با 0.22 و بیشترین آن برای شهرستان شفت با 1.51 تن بر اسب‌بخار محاسبه شد. بیشترین ضریب بهره‌وری مربوط به عملیات نشاکاری با نشاکار چهار ردیفه و کمترین آن مربوط به عملیات شخم اول (زمستانه) با گاوآهن برگردان‌دار تراکتوری است. متوسط ظرفیت مکانیزاسیون برنج در استان گیلان 404.5 اسب‌بخار-ساعت بر هکتار به دست آمد. به طور متوسط در استان به ازای هر 27 هکتار یک تراکتور، به ازای هر 4 هکتار یک تیلر، به ازای هر 30 هکتار یک نشاکار و  به ازای هر 60 هکتار یک کمباین مخصوص برنج موجود است. پایین بودن تعداد ماشین‌های خودگردان در استان، نسبت به تعداد بهره‌برداران، باعث شده تا قدرت تصمیم‌گیری بهره‌برداران در اجرای عملیات در زمان مناسب پایین باشد.

determination of rice mechanization indices in guilan province

investigating the indices of mechanization in paddy fields in each area is important and also is necessary to select correct rice machines and to use them properly. a study has been conducted in guilan province to determine the current status of mechanization in paddy fields and to provide solutions for the problems the farmers are facing with. the indices determining the status of mechanization of rice farming were calculated from information and data in questionnaires, statistical sources, and field surveys. the results showed that the degree of mechanization of tillage, planting with transplanter, spraying, weeding and harvesting (reaper and combine) were 100%, 72.55%, 23.57%, 4.62% and 84.83% respectively. the highest level of mechanization was found in rudbar with 9.12 hp/ha and the lowest level of mechanization was found in shaft city with 1.75 hp/ha. the lowest economic efficiency found in rudbar city with a value of 0.22 ton/hp and the highest economic efficiency found in shaft city with 1.51 ton/hp. the average of rice mechanization capacity in guilan province was 404.5 hp.hr/ha. on the average, in the province of guilan there is one tractor for every 27 hectares of paddy land, one tiller for every 4 hectares of paddy land, one transplanter for every 30 hectares of paddy land, and one harvester for every 60 hectares of paddy land. low number of self-propelled machines in the province of guilan comparing to the number of farmers, caused decision-making at the right time for farmers becomes difficult.