طراحی الگوی رشد اکوسیستم کارآفرینی در بستر نظام آموزش عالی کشاورزی

مقدمه و هدف: اهمیت کسب و کارهای نوپا در بخش کشاورزی بیش از هر زمان دیگری مشخص است. برای رسیدن به این مهم فراهم ساختن اکوسیستم کارآفرینی مورد نیاز است. لذا، نظر به تجربه ی اندک بخش کشاورزی کشور برای ایجاد چنین اکوسیستمی باید عامل‎های اکوسیستم کارآفرینی را با استفاده از آموزه های بخش های پیشگام کارآفرینی شناسایی کرد. این پژوهش با هدف طراحی الگوی رشد اکوسیستم کارآفرینی در بستر نظام آموزش عالی کشاورزی کشور انجام شد. مواد و روش‎ها: پژوهش حاضر از منظر گردآوری داده ها از نوع میدانی، از منظر کنترل متغیرها از نوع غیرآزمایشی و از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش جزء تحقیقات آمیخته ی اکتشافی متوالی (مصاحبه های عمیق به همراه پیمایش) می‌باشد و در بخش کیفی با مصاحبه ی نیمه‎ ساختاریافته با 15 نفر از فعالان استارت آپی کشور سازه های شش مولفه ی مدل اکوسیستم کارآفرینی آیزنبرگ شناسایی شدند و در بخش کمی سازه ها بررسی شدند. جامعه ی آماری در بخش کمی 1800 نفر از فعالان استارت آپی کشور بودند. به منظور تعیین حجم نمونه از فرمول کوکران استفاده شد که مطابق آن تعداد نمونه 286 نفر برآورد گردید. به‎منظور سنجش روایی ابزار تحقیق (پرسشنامه) از روش روایی تشخیصی استفاده شد که مقدار آن برای سازه‌های تحقیق بالاتر از 0.5 ≤ ave و قابل قبول بود. برای تعیین پایایی از روش پایایی ترکیبی استفاده شد که مقدار آن برای سازه‌ها بالاتر از0.6 ≤ cr و قابل قبول بود. برای پردازش داده‌ها از روش تحلیل مولفه های اصلی و تحلیل سلسله‎‎ مراتبی با استفاده از نرم‎افزار smart-pls استفاده شد. یافته ها: مطابق یافته‎ها برای مولفه‎ی سیاست پنج عامل تقویت بخش خصوصی، تعیین متولی برای اکوسیستم، حمایت از کارآفرینی مولد، توسعه‎ی متوازن کشور و سرمایه‎گذاری دولت در اکوسیستم شناسایی شدند. برای مولفه‎ی فرهنگ عامل‎های توجه به الگوهای موفق کارآفرینی، توسعه‎ی فرهنگ کارآفرینی و ارتقاء تفکر کارآفرینانه، برای مولفه‎ی حمایت عامل‎های توجه به نقش مشاوران، تامین فضای فیزیکی، تامین زیرساخت‎های قانونی و نقش نهادهای حرفه‎ای حامی کارآفرینی، برای مولفه‎ی بازار عامل‎های شبکه‎سازی، تامین بستر رقابتی و توجه به وضعیت سیاسی بازار کشور، برای مولفه‎ی سرمایه‎ی انسانی عامل‎های اکوسیستم آموزش مهارت‎های کسب‎و‎کار، بازنگری در ساختار آموزش عالی، پرورش نیروی انسانی، ترغیب اساتید به کارآفرینی و هدفمند کردن بودجه‎ی دانشگاه‎ها و برای مولفه‎ی سرمایه‎ی مالی عامل‎های دسترسی به منابع مالی و تزریق مالی به‎‎هنگام شناسایی شدند، همچنین رتبه بندی مولفه های مدل رشد اکوسیستم کارآفرینی در بستر نظام آموزش عالی کشاورزی کشور بدین شرح بود: مولفه‎ی سرمایه ی‎ انسانی در رتبه ی اول و مولفه های فرهنگ، حمایت، بازار، سیاست و سرمایه ی مالی در رتبه‎های بعدی از نظر اهمیت قرار داشتند. نتیجه‎گیری: از دیدگاه فعالان استارت‎آپی کشور مولفه‎ی سرمایه ی انسانی بیشترین اهمیت را در رشد اکوسیستم کارآفرینی در بستر نظام آموزش عالی کشاورزی کشور داشت، لذا می‎توان با تشکیل شورای راهبردی نظام آموزش عالی کشاورزی جهت برنامه ریزی درسی، تغییر در برنامه های درسی و تغییر در شیوه های آموزشی و استفاده بیشتر از آموزش های تجربی در مراکز آموزش عالی کشاورزی کشور زمینه را جهت تقویت مولفه‎ی سرمایه انسانی فراهم نمود.

designing a model for entrepreneurial ecosystem growth in the context of agricultural higher education system

extended abstractintroduction and objective: nowadays, the significance of launching startups in the field of agriculture is more evident than ever. in order to achieve this important purpose, it is essential to provide an entrepreneurial ecosystem. therefore, given the lack of experience in iran’s agriculture sector of iran for creating such ecosystems, it is necessary to build on the experiences of pioneering entrepreneurial sectors and identify the components of agricultural startup ecosystems. the present research was conducted with the purpose of designing a model for entrepreneurial ecosystem growth for iran’s agricultural higher education system.material and methods: this study is considered a field research in terms of data collection, non experimental research in terms of variable control, applied research in terms of purpose, and exploratory sequential mixed method research (in depth interviews along with surveys) in terms of methodology. in the qualitative part of the study, we identified the constructs of the six components of isenberg’s entrepreneurial ecosystem model, utilizing semi structured interviews with 15 startup activists in iran. in the quantitative part, these constructs were monitored. the statistical population of the quantitative part of the study consisted of 1800 startup experts in iran. using the cochran formula, the sample size was determined to comprise 286 individuals. in order to assess the validity of the research tool (questionnaire), the divergent validity method was used, the value of which for the research constructs was above 0.5 ≤ ave and acceptable. to determine reliability, the composite reliability method was utilized, the value of which for the research constructs was above 0.6 ≤ cr and acceptable. in order to process the data, we used the principal component analysis method and hierarchical component models, utilizing the smart pls software.results: according to the findings, five factors were identified for the policy component which are: strengthening the private sector, appointing a trustee for the ecosystem, supporting productive entrepreneurship, balanced development in the country, and government investment in the ecosystem. for the culture component, the factors of attention to entrepreneurial success stories, developing entrepreneurial culture and promoting entrepreneurial thinking were identified. for the component of support, the factors of attention to the role of advisors, providing the physical space, providing the legal infrastructure, and the role of professional organizations supporting entrepreneurship were identified. for the market component, the factors of networking, providing a competitive platform, and attention to the political status of the country’s market were identified. for the human capital component, the factors of business skills training ecosystem, reviewing the higher education structure, manpower training, encouraging the professors to become entrepreneurs, and target based budgeting in universities were identified. for the financial capital component, the factors of access to financial resources and timely financial injections were identified. moreover, the ranking of entrepreneurial ecosystem growth components in the context of agricultural higher education system in iran were as follows: the component of human capital was in the first place, followed by the components of culture, support, market, policy, and financial capital.conclusion: from the perspective of startup activists in iran, the human capital factor has the highest level of importance in entrepreneurial ecosystem growth in agricultural higher education system of the country; therefore, it is recommended that iran’s agricultural higher education system should fulfill this essential role through development of a strategic planning committee responsible for creating and revising the syllabi for university courses and adopting practice based learning techniques in higher education institutions to further promote the human capital factor.