بررسی تاثیر زوال بر ساختار جنگل‌های زاگرس میانی

هدف از این پژوهش بررسی اثر پدیده زوال بر روی ساختار جنگل های زاگرس میانی است. بدین منظور یک توده به مساحت 32 هکتار واقع در جنگل های خرم آباد آماربرداری صد درصد شد. شاخص کلارک و ایوانز قبل و بعد از زوال به ترتیب 62/0 و 95/0 محاسبه شد، که نشان دهنده تغییر پراکنش مکانی درختان در اثر زوال از الگوی کپه ای به حالت تصادفی است. همچنین میانگین شاخص زاویه یکنواخت قبل و بعد از زوال به ترتیب برابر با 51/0 و 48/0 محاسبه شد که نشان دهنده الگوی تصادفی درختان همسایه در هر دو حالت است. میانگین شاخص آمیختگی قبل و بعد از تخریب به ترتیب برابر با 06/0 و 09/0 محاسبه شد که حاکی از افزایش بسیار اندک اختلاط است. همچنین نتایج به‌دست‌آمده از شاخص شانون وینر قبل از زوال برابر با 21/0 و بعد از زوال برابر با 30/0 محاسبه شد که افزایش بسیار اندک تنوع گونه ای را نشان می دهد. شاخص اندازه مساحت تاج پوشش قبل زوال و بعد زوال به ترتیب 71/0 و 50/0 محاسبه شد که حاکی از چیره بودن درخت مرجع (درختان مرکزی گروه های ساختاری) نسبت به همسایه های خود است که این چیرگی با اثر زوال کاهش یافته است. اختلاف اندازه مساحت تاج پوشش نیز قبل زوال 48/0 و بعد زوال 56/0 محاسبه شد که اختلاف مساحت بین درختان مرجع و درختان همسایه با اثر زوال بیشتر شده است. نتایج به‌دست‌آمده از این شاخص ها می تواند سیمای جنگل را به مدیران و برنامه ریزان بشناساند و برای تعیین مقدار تغییرات به وجود آمده بر اثر فرآیندهای طبیعی در مدیریت بهینه جنگل مورد استفاده قرار گیرند.