انباشت خشکه دارهای خرد در فاز کاهش پایه ها در مراحل تکاملی توده های آمیخته راش

خشکه دار خرد یک جزء جدایی‌ناپذیر از اکوسیستم های جنگل است و کمّی کردن اندازه آن نقش مهمی در مدیریت اکوسیستم های جنگلی خواهد داشت. فاز کاهش پایه ها یکی از مهم ترین فازهای تحولی در روند تکامل توده ها است. این پژوهش با هدف بررسی ویژگی های کمی و کیفی خشکه دارهای خرد در فاز کاهش پایه ها در پارسل 319 بخش گرازبن از جنگل های کمتر دست‌خورده خیرود نوشهر انجام شد. به این منظور سه قطعه‌نمونه یک هکتاری در این فاز انتخاب و تمامی خشکه‌دارهای بزرگ‌تر از ده سانتی‌متر به روش آماربرداری صد درصد اندازه گیری شد. در قطعات نمونه یک هکتاری پنج قطعه‌نمونه چهار مترمربعی انتخاب و سپس مشخصات تمامی خشکه دارهای کمتر از 10 سانتی متر شامل قطر، ارتفاع یا طول، نوع گونه و مشخصات کیفی شامل شکل و درجه پوسیدگی ثبت شد. بر اساس نتایج به‌دست‌آمده گونه راش بیشترین فراوانی (54 درصد) را در بین خشکه دارها داشت و بعد از آن ممرز و دیگر گونه ها به ترتیب 42 و چهار درصد از فراوانی خشکه دارها را به خود اختصاص دادند. کلاسه قطری 51 سانتی متری و 105 سانتی متری به ترتیب 5/62 درصد و 5/37 درصد از فراوانی خشکه دارها را در برداشتند. حجم متوسط خشکه دارهای خرد در مجموع سه قطعه‌نمونه، 9/45 و به طور متوسط 3/15 مترمکعب در هکتار به دست آمد که 4/42 درصد از انباشت کل خشکه دارها (مجموع خشکه دار درشت و خرد) را در این فاز شامل شد. در این فاز هیچ خشکه داری با درجه پوسیدگی چهار مشاهده نشد.