تعیین مطلوبیت رویشگاه بلندمازو (quercus castaneifoliae c. a. mey) برای برنامه‌ریزی احیایی با استفاده از مدل‌سازی پراکنش گونه‌ای

با وجود پتانسیل جنگل های هیرکانی برای حفظ توده های بلندمازو، فراوانی این گونه به شدت کاهش یافته است و بیشتر توده های جوان این گونه به طور جدی در معرض تهدید قرار گرفته اند. این پژوهش با استفاده از یک دیدگاه تلفیقی، پراکنش گونه بلندمازو جنگل هیرکانی را با هدف تعیین مناطق بهینه برای احیای جنگل با استفاده از پنج روش مختلف مدل سازی شامل مدل خطی تعمیم یافته (glm)، مدل جمعی تعمیم یافته (gam)، تحلیل طبقه بندی درختی (cta)، مدل رگرسیون تقویت شده (gbm) و روش های جنگل تصادفی (rf) ارائه می دهد. نقشه های بارندگی و دما براساس داده های جمع آوری شده از شبکه ای از ایستگاه های هواشناسی کشور و همچنین داده های خاک از نقشه های پایگاه soilgrid مشتق شد. سپس مهم ترین متغیرهای مستقل تاثیر گذار در پراکنش بلندمازو شناسایی شد. نتایج نشان داد که وزن مخصوص ظاهری خاک، ph، تغییرات بارندگی فصلی و بارندگی در سردترین فصل سال در تعیین و توسعه رویشگاه این گونه از بیشترین اهمیت نسبی برخوردار بوده و منطقه هیرکانی دارای پتانسیل مطلوب 14.1 درصد برای این گونه است. نقشه مطلوبیت رویشگاه تولید شده، به عنوان مبنایی برای طرح های احیایی جنگل ها به ویژه در مناطقی که بیشتر تحت تاثیر تخریب هستند، پیشنهاد می شود. این نقشه بیانگر مطلوبیت بالای رویشگاه این گونه در قسمت جنوب غربی هیرکانی است.

determining the habitat suitability of quercus castaneifolia c. a. mey in order to plan restoration using species distribution modeling

despite the potential of the hyrcanian forests to maintain of quercus castaneifolia, the abundance of this species has decreased drastically and most of the young stands of this species are seriously threatened. this research, using an integrated perspective, shows the distribution q. castaneifolia species in the hyrcanian forest with the aim of determining the optimal areas for reforestation using five different modeling methods including gam, glm, rf, cta, and gbm. rainfall and temperature maps are based on data collected from a network of weather stations, as well as soil data from soil grade database maps. then, the most important independent variables affecting the distribution q. castaneifolia were identified. the results obtained from the evaluation of the relative importance of the variables indicate that the amount of organic carbon, ph, changes in seasonal rainfall and rainfall in the coldest season of the year have the greatest relative importance in determining and developing the habitat of this species and the area has a favorable potential of 14.1 the percentage is for this species. the produced habitat suitability map is suggested as a basis for future forest restoration plans, especially in areas that are more affected by destruction.