ارزیابی نقش آبگرمکن‌های خورشیدی در کاهش مصرف چوب سوخت جنگل‌نشینان زاگرس مرکزی

تخریب عرصه های جنگلی برای رفع نیازهای سوختی جنگل نشینان آسیب های جبران ناپذیری به این منابع وارد ساخته است. استفاده از انرژی های نو به ویژه بهره گیری از انرژی خوشیدی راهکار موثری برای جایگزینی چوب سوخت در روستاهای جنگلی است. یکی از ابزارهای مورد استفاده برای گرم کردن آب از روش انرژی خورشیدی، آبگرمکن های خورشیدی است که استفاده از آن روز به روز در حال افزایش است. در این پژوهش اثر به کارگیری آبگرمکن های خورشیدی در کاهش وابستگی خانوارهای جنگلی شهرستان لردگان در استان چهار محال و بختیاری به چوب هیزمی بررسی شد. در مجموع 40 خانوار که به مدت سه سال از آبگرمکن خورشیدی استفاده کرده اند، در قالب سه روستای له دراز، لیرابی و سرپوت در بخش مرکزی شهرستان لردگان مورد بررسی قرار گرفتند. بر اساس نتایج این پژوهش قبل از نصب آبگرمکن‌های خورشیدی متوسط مصرف سالانه چوب هیزمی برای گرم کردن آب برابر 19.17 مترمکعب برای هر خانوار بوده است، که این مقدار بعد از نصب آبگرمکن به 2.72 متر مکعب کاهش یافته است. این کاهش 86 درصدی مصرف چوب نشان از موفقیت به کارگیری آبگرمکن‌های خورشیدی برای کاهش مصرف چوب سوخت در روستاهای جنگلی شهرستان لردگان دارد.