مکان‌یابی و تحلیل وضعیت توسعه‌ای جنگلداری شهری تبریز با استفاده از mcdm و gis

با توسعه شهرنشینی، انسان ها به تدریج از طبیعت دور می شوند و به همان نسبت، نیازهای زیست محیطی، جسمی و روحی شان به فضای سبز افزایش می یابند. هدف این پژوهش؛ مکان‌یابی مناطق مستعد توسعه جنگلداری شهری کلان‌شهر تبریز از دیدگاه ضرورت توسعه و نیاز شهروندان (نه از منظر اکولوژیک) و ارائه راهکارهای توسعه‌ای است. 14 معیار در قالب نقشه‌های رستری استاندارد شده بر مبنای پژوهش های پیشین و نظرات کارشناسی انتخاب شدند. جدول مقایسه زوجی معیارهای مذکور تشکیل و وزن و اهمیت هر معیار محاسبه شد. پس از انجام فرآیند ارزیابی چند‌معیاره، نقشه نهایی اولویت‌بندی مناطق مناسب توسعه جنگلداری شهری تولید و مساحت و درصد هر یک از اولویت های اول، دوم و سوم نسبت به کل مساحت شهر محاسبه شد. بر این اساس 29.8 درصد از مساحت تبریز دارای بیشترین اولویت برای توسعه فضای سبز است. در مرحله بعد با روی هم گذاری نقشه نهایی اولویت‌بندی شده با نقشه کاربری اراضی فعلی، مساحت و درصد هر یک از اولویت های اول، دوم و سوم در کاربری‌های مختلف فعلی به دست آمد. مقایسه نقشه‌های مذکور نشان داد که 50 درصد از مناطق اولویت‌دار برای توسعه جنگلداری شهری، در مناطق مسکونی فعلی، 39 درصد در زمین‌های خالی، 9.5 درصد در اراضی زراعی و باغ و 1.5 درصد در فضای سبز فعلی قرار گرفته اند. این نتایج نشان‌دهنده انباشتگی ساختمانی بیش‌ازحد و نامتعادل در بیشتر مناطق شهرداری تبریز است که باید سیاست کلی در این مناطق؛ توقف ساخت‌وسازهای جدید و اولویت دادن تغییر کاربری بافت فرسوده به احداث فضای سبز باشد.